Aula Leopoldina: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Bibliografia:: drobne techniczne |
m Ujednoznacznienie linku z Karol VI na Karol VI Habsburg przy pomocy Popups |
||
Linia 7:
Pomyślana jako główne reprezentacyjne pomieszczenie nowo wznoszonego gmachu w latach [[1728]]-[[1732]]. Nazwa nadana ku czci fundatora uniwersytetu, [[Władcy Niemiec|cesarza rzymskiego]] [[Leopold I Habsburg|Leopolda I]]. Bardzo bogate dekoracje [[stiuk]]owe wykonał bawarski artysta [[Franz Mangoldt]], freski [[Johann Christoph Handke]], a rzeźby drewniane [[Krzysztof Hollandt]].
Lekko trapezowate wnętrze podzielone jest na [[podium]] i [[audytorium]], oprócz tego nad wejściem umieszczono [[empora|emporę]] muzyczną. W centrum podium grupa rzeźbiarska z Leopoldem I na tronie. Obok niego znajdują się personifikacje: Roztropności (starzec z lustrem), Zapobiegliwości (kobieta z ulem), poniżej cesarza odrzucone przez niego alegorie: Zwady (kobieta z włosami w nieładzie) i Głupoty (młodzieniec z oślimi uszami). po obu stronach podium, pod kolumnami są rozmieszczone posągi jego synów i także cesarzy: [[Józef I Habsburg|Józefa I]] oraz [[Karol VI Habsburg|Karola VI]]. Przed nimi stalle i loże kanclerza (południowa część) i rektora (północna część). Na [[Strop (budownictwo)|stropie]] [[fresk]] z poświęceniem uniwersytetu [[Matka Boża|Matce Boskiej]].
Nad audytorium wielki [[alegoria|alegoryczny]] fresk ilustruje [[apoteoza|apoteozę]] Mądrości Bożej, źródła wszelkiej wiedzy oraz personifikacje ówczesnych nauk i sztuk. Mniejsze freski we wnękach okiennych przedstawiają starożytnych i nowożytnych (do [[XVII]]) uczonych. Na ścianie wisi szesnaście portretów osób zasłużonych dla [[Jezuici|zakonu jezuitów]] oraz w pierwszych etapach budowy i działania uczelni. Osiem z tych portretów skradziono w [[1997]], odzyskano tylko jeden, a resztę zastąpiono kopiami powstałymi po kradzieży. Przy ścianach stoją loże profesorskie. Niezwykle bogaty jest [[portal]] wejściowy do auli, z bogato rzeźbionym drzwiami. Empora muzyczna ozdobiona stiukową balustradą z popiersiem i herbem ówczesnego dyrektora Urzędu Zwierzchniego Jana Antoniego [[Schaffgotsch]]a oraz stropowym freskiem z alegorią Silesii ([[Śląsk]]a) siedzącej na tronie w otoczeniu Viadrusa (Odry) i Wratislavii (Wrocławia). Podłoga sali wyłożona jest [[marmur]]owymi płytami. Aula Leopldina w trakcie kolejnych wojen i oblężeń miasta nie poniosła istotnych strat.
| |||