|
==Treść==
===Miłość w ujęciu Langego === ▼
{|
|-
| width="80%"| {{spoiler}}
|-
|}
Utwór czwarty przynosi dosłowny wyraz wewnętrznego rozdarcia i bólu [[egzystencjalizm|egzystencjalnego]] podmiotu:
<poem>
''Zdawnam przeczuwał, że napotkam ciebie.''
''Że taką będziesz, jak cię w snach widziałem:''
''Gdzie? nie wiem! Może w tym nieznanym niebie,''
''Gdzieś była, zanim oblekła się ciałem.''
(...)
''Ja miałem rozkaz dany mi z wysoka''
''Szukać cię w każdej postaci niewieściej.''
</poem>
Z kolei utwór dziesiąty snuje oryginalną wizję [[nietzscheanizm|nietzscheańskiego]] nadczłowieka, który ''wolę mocy'' czerpie ze szczęśliwej miłości. Jednocześnie utwór poddaje w wątpliwość możliwość spełnienia idealnego uczucia, wobec czego istnienie podmiotu zostaje określone skrajnie odmiennymi przymiotami (''nierząd'', ''trup'', ''robak'').
<poem>
''O, gdybyś chciała, gdyby twoje serce''
''Całą swą siłą me serce przenikło,''
(...)
''O, wstanę wtedy potężny i wielki -''
''Niepokonany wzorem Wielkoluda.''
</poem>
{{endspoiler}}
▲==Miłość w ujęciu Langego==
Wyraźny manifest podiotu lirycznego jako artysty daje rozdział ostatni, '''''XI.''''' ''Nie wiesz jak smutne jest życie pieśniarza...''; przez jego pryzmat należy jednak czytać rozdziały wcześniejsze, w których Lange subtelnie przemyca treści autotematyczne i filozoficzno-kulturowe na temat roli czy istoty bytu [[poeta|poety]].
| 