Georges Cadoudal: Różnice pomiędzy wersjami

'''Georges Cadoudal''' - ur. [[1 stycznia]] [[1771]] w [[Brech|Kerléano-en-Brech]] koło [[Auray]], na południu [[Morbihan]] - zm. [[25 czerwca]] [[1804]] w [[Paryż|Paryżu]]. Przywódca szuanerii. Stał na jej czele w latach [[1800]]-[[1803]], kiedy to [[szuanie]] po raz wtóry zbuntowali się przeciwko [[Napoleon]]owi. Zwany przez swych towarzyszy "Gedeonem".

Był synem Ludwika Cadoudala. Szkołę podstawową ukończył w Auray i dalszą naukę podjął w kolegium Saint-Yves w [[Vannes]], które opuścił w 1791 roku. Po opuszczeniu kolegium, pracował jako kancelista u notariusza w Auray. Po egzekucji [[Ludwik XVI|Ludwika XVI]] w styczniu 1793 roku oraz gdy w wyniku ogłoszenia poboru do wojska, w marcu 1793 roku wybuchło powstanie w Wanadei, wsąpił do armii rebeliantówpowstańczej, otwarcie występując przeciw Rewolucji. Zaciągnął się do uzbrojonej grupy Szuanów w okolicach swej rodzinnej wioski. Po klęsce jego oddziału, próbującego opanować Auray, w wyniku denuncjacji został ujety, siłą wcielony do armii republikańskiej i wysłany do walki z wandejskimi powstańcami. Zbiegł z armii republikańskiej aby przyłączyć się do powstańców. Trafił do oddziału Bonchampsa, z którym przeszedł szlak bojowy powstania z 1793 roku. Walczył m.in. pod Chollet i Savenay, skąd cudem udało mu się wydostać po całkowitej klęsce armii powstańczej. W początkach 1794 roku rozpoczął, wraz z przyjacielem, Piotrem Mercierem budowanie własnego oddziału powstańczego. Wiosną tego roku poznał siostrę Merciera - Lukrecję, z którą związał się głębokim uczuciem. W czerwcu 1794 roku, w wyniku ponownej denuncjacji wraz z rodzicami, bratem, stryjem i Piotrem Mercierem, został ujęty i uwięziony w Auray, a następnie trafił do twierdzy w Breście. W więzieniu tym zmarła jego matka i stryj. Na początku 1795 roku wraz z Mercierem zbiegł z więzienia w Breście i powrócił do Kerléano. Konytynuował tworzenie swego oddziału, który szybko powiększał się, prowadził walkę partyzancką i z biegiem czasu coraz odważniej występował przeciw patrolom, a później polowym garnizonom republikańskim. Na wiosnę 1795 roku rozpoczęły się pertraktacje rozejmowe pomiędzy Konwentem a powstańcami, podczas których doszło do demonstracyjnego opuszczenia obrad przez Cadoudala, Saint-Régenta i Guillemota. W czerwcu tegoż roku dokonano desantu sił rojalistowskich na półwyspie [[Quiberon]], połączenia się tych sił z powstańcami bretońskimi i współnego marszu na [[Rennes]]. W wyniku walk armia powstańcza poniosła klęskę i ostatecznie została pokonana w lipcu 1795 roku. Wyjątkowe zasługi i niezwykły talant militarny Cadoudala, jaki objawił on w czasie tych walk doprowadziły do powierzenia mu przez zebranych w zamku Grandchamps dowódców rojalistowskich Morbihan, 21 sierpnia 1795 roku, stanowiska szefa sztabu głównego armii powstańczej. W październiku 1795 roku, w wieku 24 lat został jednym z najważniejszych postaci powstania.