Ich bin ein Berliner: Różnice pomiędzy wersjami

Najstarszym odnotowanym przypadkiem wystąpienia tego mitu jest artykuł z [[The New York Times]] z roku 19981988<ref>William J. Miller napisał w The New York Times z 30 kwietnia 1988 roku: ''{{j|en|What they did not know, but could easily have found out, was that such citizens never refer to themselves as "Berliners." They reserve that term for a favorite confection often munched at breakfast. So, while they understood and appreciated the sentiments behind the President's impassioned declaration, the residents tittered among themselves when he exclaimed, literally, "I am a jelly-filled doughnut."}}''. Po polsku:„Oni nie wiedzą, a mogli się z łatwością dowiedzieć, że mieszkańcy miasta nie mówią o sobie ''Berliners''. Wolą używać tego określenia na oznaczenie swojego ulubionego smakołyku, często wcinanego na śniadanie. O ile więc zrozumieli i docenili intencje kryjące się za pełnym werwy wystąpieniem prezydenta, zebrani mieszkańcy chichotali, gdy Prezydent powiedział &ndash; dosłownie &ndash; «Jestem pączkiem».”</ref>. Tę [[Miejska legenda|legendę]] powtarzały również inne media jak [[BBC]]<ref name="bbc" />, czy