Christus Rex (ugrupowanie): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 19:
Do idei faszystowskich zbliżało ruch reksistowski pojawienie się w nim antykapitalistycznego radykalizmu. Ponadto po nawiązaniu kontaktów z niemieckimi [[Narodowy socjalizm|nazistami]] inkorporował on do swej ideologii wątki [[antysemityzm|antysemickie]].
 
== Okupacja niemiecka ==
Po agresji [[III Rzesza|Niemiec]] na Belgię 10 maja [[1940]] r., L. Degrelle został, z pogwałceniem [[immunitet]]u parlamentarnego, aresztowany wraz z ok. 1 tys. członków ruchu reksistowskiego i wydany Francuzom. Po powołaniu w podbitej Francji [[rząd Vichy|rządu Vichy]] uwolniono go i rozpoczął rozmowy z okupantem na temat utrzymania jedności państwowej Belgii.
 
Początkowo odżegnywał się od postawy [[kolaboracja|kolaboracji]] z Niemcami. Zmienił jednak swoje nastawienie, kiedy integralności kraju zaczęło zagrażać popieranie przez Niemców separatystycznego ruchu flamandzkiego pod nazwą [[Niemiecko-Flamandzki Związek Pracy]] (DeVlag), którego przywódca [[Jef van de Wiele]] ogłosił, że [[Flamandowie]] są Niemcami w 200% i będą walczyć o przyjęcie do Rzeszy, a także dawnego sojusznika [[Staf de Clerq|Stafa de Clerqa]], przywódcę Flamandzkiego Związku Narodowego, który dążył do połączenia [[Flandria|Flandrii]] z [[Holandia|Holandią]].
 
Leon Degrelle postanowił zabiegi dyplomatyczne połączyć z organizacją siły zbrojnej. W lipcu [[1941]] r. został sformowany do walki na froncie wschodnim [[Legion Waloński]] (początkowo w ramach [[Wehrmacht]]u, a od poł. [[1943]] r. [[Waffen-SS]]), w którego organizację bardzo mocno zaangażował się sam L. Degrelle i inni działacze ruchu rexistowskiego. Zdecydowaną większość jego członków stanowili zresztą reksiści. W sierpniu 1941 r. Legion został skierowany do okupowanej [[Polska|Polski]], gdzie do grudnia uczestniczył głównie w zwalczniuzwalczaniu partyzantki.
 
Walonowie zostali zdziesiątkowani w walkach nad [[Dniepr]]em i w tzw. kotle czerkaskim, a rozbici w okolicach [[Wrocław]]ia. W kwietniu [[1945]] r. Degrelle wraz z resztkami swojej formacji bronił [[Berlin|Berlina]]a przed [[Armia Czerwona|Armią Czerwoną]] i został odznaczony za odwagę [[Krzyż Żelazny|Krzyżem Żelaznym]]. Po kapitulacji uciekł samolotem do [[Norwegia|Norwegii]], a następnie do [[Hiszpania|Hiszpanii]] gen. [[Francisco Franco]]. Mniejsza część reksistów, jak [[Theo Simon]], czy [[Lucien Mayer]], wstąpiła natomiast w szeregi ruchu oporu o charakterze katolickim, przekonawszy się o [[antyklerykalizm]]ie i antysemityzmie Niemców.
 
==Zobacz też==