Obława augustowska: Różnice pomiędzy wersjami

 

Od [[10 lipca|10]] do [[25 lipca]] [[1945]] regularne oddziały 50 armii [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] i jednostki 62 Dywizji Piechoty [[NKWD]] wchodzące w skład [[1 Front Białoruski|1 Frontu Białoruskiego]] pod dowództwem gen. bryg. Byłaga, osłaniane i wspomagane przez [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|UB]] i 100 osobowy pododdział [[1 Praski Pułk Piechoty|1 Praskiego Pułku Piechoty]]. Wśród żołnierzy polskich wspomagających Rosjan szczególnie aktywny udział w pacyfikacji brał późniejszy szef MSW [[Mirosław Milewski]]<ref>Marcin Dzierżanowski, Aneta Blinkiewicz "W służbie Moskwy" [[Wprost|Tygodnik "Wprost"]] nr 28 (1180) /2005 [http://www.wprost.pl/ar/78497/W-sluzbie-Moskwy/?I=1180].</ref>. [[Ludowe Wojsko Polskie|LWP]] przeprowadziły szeroko zakrojoną akcję pacyfikacyjną obejmującą tereny [[Puszcza Augustowska|Puszczy Augustowskiej]] i jej okolic. Oddziały radzieckie otoczyły tamtejsze wsie, aresztując ich mieszkańców podejrzanych o kontakty z partyzantką niepodległościową. Jednocześnie przeprowadzono podobną operację po drugiej stronie granicy, w południowo-zachodniej części okupowanej [[Litwa|Litwy]]. Cała operacja kierowana była prawdopodobnie z [[Augustów|Augustowa]], gdzie ulokowane było dowództwo [[Smiersz]]a. Zatrzymano niemal 2000 osób. Sowieci utworzyli [[Obóz koncentracyjny|obozy filtracyjne]], gdzie torturowano i przesłuchiwano zatrzymanych, przetrzymując ich skrępowanych drutem kolczastym w dołach zalanych wodą pod gołym niebem (metoda stosowana przez Rosjan m. in. w [[Czeczenia|Czeczenii]]). Część z nich, po przesłuchaniach wróciła do domu. Około 600 osób zostało wywiezionych w nieznanym kierunku i wszelki ślad po nich zaginął. Podejrzewa się, że zostali wywiezieni w okolice [[Grodno|Grodna]] i tam zamordowani.

 

Ciał ofiar nigdy nie znaleziono, jakkolwiek podejrzewano, że mogą się one znajdować w lesie koło [[Giby|Gib]]. Przeprowadzone na początku [[lata 90. XX wieku|lat 90.]] ekshumacje dowiodły, że były to jednak zwłoki żołnierzy niemieckich. Wtedy to ustawiono w Gibach krzyż na symbolicznej mogile zaginionych. Na krzyżu wypisano nazwiska 530 osób.