Wersja z 18:57, 27 maj 2008 edytuj Arrowsmaster (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 1112 edycji Anulowanie wersji nr 12643734 autora 83.27.206.94 ← poprzednia edycja		Wersja z 16:13, 21 lip 2008 edytuj anuluj edycję Kocio (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 46 587 edycji drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 1: '''Przedstawiciel dyplomatyczny''' ([[ang.]] ''diplomatic representative'', [[fr.]] ''représentant diplomatique'', [[niem.]] ''diplomatischer Vertreter''), popularnie zwany dyplomatą, to- oficjalny przedstawiciel [[państwo\|państwa]] za granicą. Państwo, które dyplomata reprezentuje nazywamy państwem wysyłającym, zaś państwo, w którym jest akredytowany - państwem przyjmującym. Wszyscy przedstawiciele dyplomatyczni akredytowani w określonym państwie tworzą jego [[korpus dyplomatyczny]]. Państwo, które dyplomata reprezentuje nazywamy ''państwem wysyłającym'', zaś państwo, w którym jest [[akredytacja\|akredytowany]] - ''państwem przyjmującym''. Wszyscy przedstawiciele dyplomatyczni akredytowani w określonym państwie tworzą jego [[korpus dyplomatyczny]]. ~~=== Krótka historia ===~~ Początki działalności, którą dziś nazywamy służbą zagraniczną sięgają czasów starożytnych. Starożytna Grecja i Rzym posługiwały się wysłannikami w celu załatwienia konkretnych spraw, załagodzenia sporu, uzgodnienia umowy, itp. W Grecji nazywano ich ''presbeis'', zaś w Rzymie ''[[oratores]]'' lub ''legati''. Podstawowymi umiejetnościami, którymi musieli się oznaczać wysłannicy były umiejętności krasomówcze oraz znajomość retoryki i erystyki. Rzym starożytny posiadał także szczególny rodzaj służby zagranicznej - ''feciales''. Wysyłano ich wtedy, gdy domagano się wyjaśnień i odszkodowania od innego kraju. Ich misja często poprzedzała rozpoczęcie wojny.▼ == Historia == Na przełomie średniowiecza i czasów nowożytnych, stałą służbę dyplomatyczną zorganizowały niektóre republiki włoskie. Pierwszy regulamin dyplomatyczny dla swoich posłów (''oratores'') wydała Wenecja. Z czasem szczególnie rozwinięte i wypływowe stały się służby dyplomatyczne Francji i Anglii.▼ ▲Początki działalności, którą dziś nazywamy służbą zagraniczną sięgają czasów [[starożytność\|starożytnych]]. [[Starożytna Grecja]] i [[Starożytny Rzym\|Rzym]] posługiwały się wysłannikami w celu załatwienia konkretnych spraw, załagodzenia sporu, uzgodnienia umowy, itp. W Grecji nazywano ich ''presbeis'', zaś w Rzymie ''[[oratores]]'' lub ''legati''. Podstawowymi ~~umiejetnościami~~umiejętnościami, którymi musieli się oznaczać wysłannicy były umiejętności [[krasomówstwo\|krasomówcze]] oraz znajomość [[retoryka\|retoryki]] i [[erystyka\|erystyki]]. Rzym starożytny posiadał także szczególny rodzaj służby zagranicznej - ''feciales''. Wysyłano ich wtedy, gdy domagano się wyjaśnień i odszkodowania od innego kraju. Ich misja często poprzedzała rozpoczęcie [[wojna\|wojny]]. ▲Na przełomie średniowiecza i czasów nowożytnych, stałą służbę dyplomatyczną zorganizowały niektóre republiki włoskie. Pierwszy regulamin dyplomatyczny dla swoich posłów (''oratores'') wydała [[Wenecja]]. Z czasem szczególnie rozwinięte i wypływowe stały się służby dyplomatyczne Francji i Anglii. === Kto jest przedstawicielem dyplomatycznym? ===▼ ▲=== Kto jest przedstawicielem dyplomatycznym? === * [[szefowie misji dyplomatycznych]], czyli m.in. [[ambasador]], [[nuncjusz]], [[poseł (dyplomacja)\|poseł]], [[chargé d'affaires]], a także * członkowie personelu dyplomatycznego misji, czyli osoby posiadające rangę dyplomatyczną, np. minister pełnomocny, radca, I, II lub III sekretarz, [[attaché]]. <center>[[grafika:Przedstawiciele_dyplomatyczni.png]]</center> === Zadania dyplomaty: === * reprezentowanie swego kraju w państwie przyjmującym, * ochrona dyplomatyczna interesów swojego państwa i opieka nad jego obywatelami (również osobami prawnymi), Linia 26 ⟶ 28: * [[misja dyplomatyczna]] == Linki zewnętrzne == * [http://www.ediplomat.com eDiplomat.com] * [http://www.psz.pl/content/view/8213 Współczesny dyplomata] [[Kategoria:dyplomacja]] [[uk:Дипломат]]

Dyplomata: Różnice pomiędzy wersjami