Mina wytykowa: Różnice pomiędzy wersjami

 

Mina wytykowa był to [[ładunek wybuchowy]] ([[mina]]) umieszczony na długiej - kilkumetrowej belce (wytyku), przytwierdzonej do [[dziób okrętu|dziobowej]] części okrętu. Stosowany był głównie na małych [[kuter (okręt)|kutrach]] parowych, pierwowzorach [[kuter torpedowy| kutrów torpedowych]], na których był najefektywniejszy z powodu małych rozmiarów, ułatwiających podpłynięcie, ale także stanowił uzbrojenie większych okrętów. Przed użyciem, minę wytykową opuszczano pod powierzchnię wody. Okręt uzbrojony w minę wytykową podpływał z możliwie dużą prędkością bezpośrednio do [[burta|burty]] wrogiego okrętu i starał się uderzyć miną w tę burtę, co powodowało wybuch miny obok części podwodnej atakowanego okrętu. Zazwyczaj używano [[zapalnik]]a uderzeniowego, powodującego wybuch miny przy uderzeniu. Uzbrojenie to było jednak niebezpieczne w użyciu, gdyż wymagało podejścia na bezpośrednią bliskość atakowanego okrętu, a wybuch miny zagrażał także samemu kutrowi. Zbliżoną bronią tego okresu były także miny holowane za kutrem, jednakże okazały się mniej skuteczne i jeszcze trudniejsze w użyciu. Miny wytykowe ostatecznie zanikły z chwilą bardziej powszechnego wprowadzenia udoskonalonych [[torpeda|torped]] samobieżnych.