Prałatura personalna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Akt |
linki w. |
||
Linia 7:
[[Sobór Watykański II]] (1962-65), przewidział formę prawną dla tzw. prałatur personalnych (osobowych): ''Gdzie zaś wymagałyby tego racje apostolstwa, należy ułatwić nie tylko lepsze rozmieszczenie prezbiterów, lecz także trzeba zorganizować specjalne dzieła duszpasterskie dla różnych grup społecznych w jakimś kraju lub narodzie czy w jakiejkolwiek części świata. W tym celu można zatem z pożytkiem utworzyć jakieś seminaria międzynarodowe, specjalne diecezje lub prałatury osobowe i inne tego rodzaju instytucje'' (Sobór Watykański II, Dekret o posłudze i życiu prezbiterów, 10).
Aktualnie jedyną prałaturą personalną w Kościele katolickim jest [[Opus Dei]], powołana w [[1988]] r. na mocy [[konstytucja apostolska|konstytucji apostolskiej]] [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] ''[[Ut sit]]''. Podlega ona [[Kongregacja ds. Biskupów|Kongregacji ds. Biskupów]].
== Zobacz też ==
| |||