Eumenes II: Różnice pomiędzy wersjami

Wraz z tronem odziedziczył po ojcu przyjaźń [[starożytny Rzym|Rzymu]], szczególnie cenną w obliczu konfrontacji z [[Antioch III Wielki|Antiochem III Wielkim]]. Władca Syrii, nie chcąc drażnić Rzymian, w pierwszej fazie działań omijał posiadłości Eumenesa na terenie [[Anatolia|Anatolii]], kiedy jednak konflikt z Rzymem przerodził się w otwartą wojnę, a Eumenes przyłączył się ze swoją [[flota|flotą]] do Rzymian, Antioch Wielki wykorzystując nieobecność Eumenesa wtargnął do jego królestwa, zmuszając go do pośpiesznego powrotu. Antioch zajął nabytki zmarłego Attalosa I, pozostawiając Eumenesowi tylko pierwotne terytorium Pergamonu. W [[189 p.n.e.]] Eumenes walnie się przyczynił do klęski Antiocha Wielkiego [[bitwa pod Magnezją|pod Magnezją]], uderzając na czele swej jazdy na prawe skrzydło armii [[starożytna Syria|syryjskiej]]. Rzymianie, nie gotowi jeszcze do bezpośredniego zarządzania w [[Azja Mniejsza|Azji Mniejszej]], sowicie wynagrodzili swego sprzymierzeńca - w wyniku zawartego w [[188 p.n.e.]] pokoju w [[Apamea|Apamei]] Eumenes otrzymał [[Chersonez Tracki]], [[Frygia|Frygię]], [[Myzja|Myzję]], [[Lidia (kraina)|Lidię]], [[Likaonia|Likaonię]], [[Pizydia|Pizydię]] i [[PamfiliaPamphylia|Pamfilię]], a także [[Efez]], lecz ten został przez Attalidów uznany miastem wolnym. W 189 p.n.e., za namową Eumenesa, [[konsul rzymski]] [[Gnejusz Manliusz Wulson]] [[pacyfikacja|spacyfikował]] [[Galatowie|Galatów]], a spustoszony kraj również przejął w swe władanie Eumenes. Pergamoński władca rozszerzył również swoją strefę wpływów na [[Armenia|Armenię]], która uniezależniła się (pod wodzą [[Artaksias]]a) od [[Seleucydzi|Seleukidów]] po bitwie pod Magnezją, oraz na [[Kapadocja|Kapadocję]]. Dzięki tym nabytkom i rozszerzeniu swoich wpływów Pergamon stał się najpotężniejszym królestwem w Azji Mniejszej, aczkolwiek zależnym od Rzymu.