Kościół św. Klary i św. Jadwigi we Wrocławiu: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kościół [[Jadwiga Śląska|św. Jadwigi]]''' we [[Wrocław]]iu wraz z dawnym klasztorem [[zakon świętej Klary|zakonu żeńskiego św. Klary]] należy dziś do sióstr [[urszulanki|Urszulanek Unii Rzymskiej]], prowadzących tu Publiczne Gimnazjum oraz Prywatne Żeńskie [[Liceum ogólnokształcące|Liceum Ogólnokształcące]].

[[Zakon świętej Klary|Klaryski]] sprowadziła do Wrocławia w [[1257]] księżna [[Anna Przemyślidka]], wdowa po [[książę|księciu]] [[Henryk II Pobożny|Henryku II Pobożnym]] i ulokowała w pozostającej pod bezpośrednią władzą książęcą lewobrzeżnej części miasta . Ponadto klaryski otrzymały i aż do początków [[XIX wiek]]u zarządzały także pobliskimi [[Odra|odrzańskimi]] wyspami - Bielarską i [[Wyspa Słodowa|Słodową]]. Dysponowały najpierw drewnianym, później [[architektura gotycka|gotyckim]] klasztorem i kościołem, który - u szczytu zamożności zakonu - w latach [[1696]]-[[1699|99]] został całkowicie przebudowany w stylu [[architektura baroku|barokowym]].

Nietypowa jest dyspozycja przestrzenna kościoła - jest on bowiem pozornie [[kościół halowy|halowy]], a właściwie jednonawowy, lecz przylega do niego od północy na całej długości [[kaplica]] o szerokości porównywalnej z szerokością nawy i jednakowej z nią wysokości. Obie niemalże równorzędne przestrzennie części kościoła zostały w czasach baroku podwyższone o kilka metrów i nakryte wspólnym dachem. Od południowego zachodu przylega do kościoła [[wieża]], od końca [[XVII w.]] do [[II wojna światowa|II wojny światowej]] nakryta barokowym [[dach hełmowy|hełmem]].

Klaryski, które przez blisko pół tysiąclecia mieszkały w tym miejscu, początkowo - do [[XIV wiek]]u - przyjmowały do swego zakonu[[zakon]]u jedynie kandydatki z rodów książęcych i rycerskich, a i później, kiedy mogły do tego zakonu wstępować córki mieszczan, to zamkniętą miały możliwość piastowania wyższych godności. [[Opat]]kami mogły być przez pierwsze dwieście lat tylko córki książęce. W kaplicy (pod wezwaniem św. Jadwigi) tego naówczas elitarnego klasztoru pochowano [[Henryk III Biały|Henryka III Białego]], [[Henryk V Brzuchaty|Henryka V Grubego]] i [[Henryk VI Dobry|Henryka VI Dobrego]], ostatniego z wrocławskich książąt, a także kilkanaście książęcych córek ze śląskich [[Piastowie|Piastów]]. Ocalałe płyty nagrobne są obecnie eksponowane w [[Mauzoleum Piastów Śląskich]] w kościele [[Klara z Asyżu|św. Klary]]. W [[edicula|ediculi]] w filarze między kaplicą a kościołem mieści się [[urna]] z sercem księżniczki [[Karolina Piastówna|Karoliny]], zmarłej w [[1707]] ostatniej Piastówny.