Brzuch Paryża: Różnice pomiędzy wersjami

'''Brzuch Paryża''' (fr. ''Le ventre de Paris'') - trzecia powieść z cyklu [[Rougon-Macquartowie]], której akcja rozgrywa się w czasach [[II Cesarstwo|II Cesarstwa]] w paryskiej [[Les Halles (dzielnica)|dzielnicy Hal]]. Głównym bohaterem jest Florentyn, niespokrewniony z pierwszoplanową rodziną, jedynie spowinowacony z Lizą Macquart-Quenu. Utwór podejmuje problematykę życia codziennego ubogich paryskich handlarzy w Halach.

 

== Treść ==

{{spoiler}}

 

 

Dzięki bratu Florentyn zdobywa stanowisko jednego z inspektorów w Halach, mając za zadanie dozór higieny i warunków pracy panujących na największym paryskim targowisku. Nadzorując pracę handlarek i handlarzy, zdobywa przyjaźń jednych i naraża się na niechęć drugich. Przerażony fatalną sytuacją społeczną panującą w Halach, zaczyna czytać pisma radykalnych socjalistów i organizować kółko lewicowe. Niezdolny jednak do organizowania czegokolwiek, zostaje w końcu zadenuncjonwany przez Lizę, która decyduje się wydać go w ręce policji pod wpływem handlarek, którym Florentyn jako inspektor przeszkadzał. Sąd wojskowy, po znalezieniu radykalnych pism oraz planów powstania, skazuje go na ponowną deportację.

 

{{endspoiler}}

 

== Wartość literacka i cechy utworu ==

''Brzuch Paryża'' jest pierwszym dziełem, w którym Zola bezpośrednio podjął temat życia codziennego miejskiej biedoty. Widać w nim liczne cechy, które rozwiną się w pełni w dalszych powieściach, jak ''[[W matni]]'' i ''[[Germinal]]'' - użycie języka potocznego, zastosowanie wyrażeń właściwych slangowi robotników, ale i monumentalne opisy miejsc akcji, w tym wypadku kompleksu Hal. Szczególną sławę zdobył opis straganu z serem, w którym pełen rozmachu literacki język zostaje użyty do przedstawienia błahego, uważanego dotąd za niegodny, tematu. Sam autor określił książkę jako "poemat brzucha" <ref> G. Robert, Emil Zola. Ogólne zasady i cechy jego twórczości, Warszawa 1968, Państwowy Instytut Wydawniczy, s.64 </ref>. Po raz pierwszy również Zola dokonał typowego dla późniejszych utworów zabiegu - ożywienia i monumentalizacji przedmiotu martwego (który stał się, wg określenia A.Lanoux "dziwotworem" - postacią rozwijającą się mimo woli artysty), w tym wypadku kompleksu Hal <ref> Armand Lanoux, Dzień dobry mistrzu, s.189, Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy 1957 </ref>

 

 

O ile recenzenci, nie mogąc zrozumieć wyboru tematu, dziwili się autorowi, że zdecydował się na opisywanie życia w jednej z gorszych dzielnic miasta, powieść wzbudziła entuzjazm w kręgach młodych literatów-adeptów naturalizmu. Jej miłośnikiem był m.in. [[Guy de Maupassant]] <ref> A.Lanoux, op.cit., s.190-191 </ref>

 

== Adaptacje ==

* Sztuka teatralna autorstwa Emila Zoli i Williama Busnacha z lat 80. XIX wieku