Dąbrowa (powiat mogileński): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
- nieency, literówki |
dopelnienie historii wsi |
||
Linia 43:
== Historia ==
To wieś gminna położona 10 km na północ od [[Mogilno|Mogilna]], przy szosie do [[Bydgoszcz|Bydgoszczy]]. Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pochodzi z [[1357]] roku, czytamy w niej o [[Dąbrowa|Dąbrowie]] jako własności [[Nałęczowie|Nałęczów]] z [[Chomiąż|Chomiąży]]. Pierwotne znaczenie słowa [[Dąbrowa]] ma odniesienie do lasu, gaju. Najstarszą znaną nazwę miejscowości znajdujemy w dokumencie [[Kazimierz Wielki|Kazimierza Wielkiego]]. Pojawia się tam [[Dambrova]]. Z czasem nazwa zmienia się na [[Dąbrowo]], by ostatecznie w II połowie [[XIX]] wieku przyjąć brzmienie [[Dąbrowa]]. W czasach zaborów [[zaborca pruski]] w ramach [[germanizacja|germanizacji]] wprowadził urzędową niemiecką nazwę dla [[Dąbrowa|Dąbrowy]] - [[Kaisersfelde]] (Cesarskie Pole). [[Arcybiskup gnieźnieński Jan Łaski]] w dziele "Liber beneficjorum" napisanym w [[1521]] r. wymienia [[Dąbrowa|Dąbrowę]] jako wieś należącą do parafii [[Parlin]]. Z dokumentu tego dowiadujemy się, że przed [[1521]] r. kmiecie z [[Dąbrowa|Dąbrowy]] w ramach dziesięciny mieli obowiązek tzw. dziesięciny ręcznej, czyli swego rodzaju pańszczyzny wykonywanej na polecenie plebana.
Na przełomie [[XVI/XVII]] stulecia regres ekonomiczny dotknął [[Dąbrowa|Dąbrowę]]. Przed [[1630]]r. została tu założona osada olęderska, jedna z pierwszych w [[Wielkopolsce]]. Ówczesny właściciel wsi zawarł umowę z przybyłymi na te ziemie osadnikami olendreskimi na zagospodarowanie łanów opuszczonych i pozyskanie nowych gruntów pod uprawę. W czasie wojny [[polsko-szwedzkiej]]. zw. [[potop|potopem]] ([[1655-1656]]r.) i wojny północnej ([[1720-1721]]r.) ziemię dąbrowską dotknęły przemarsze wojsk, kontrybucje, gwałty wojenne i zdziesiątkowanie zarazami.
W [[1774]]r. [[Dąbrowa|Dąbrowę]] włączono do państwa pruskiego. W latach [[1775-17786]] władze [[Okręg Notecki|Okręgu Noteckiego]], realizując politykę króla [[Fryderyka II Wilhelma]], osadziły tu przybyszów z zachodu (kolonistów niemieckich). Przed [[1880]]r. [[Dąbrowa|Dąbrowę]] zamieszkiwało 49 [[Polaków]] i 216 [[Niemców]]. W roku [[1835]] spłonął kościół, a w [[1844]]r. mieszkańcy [[Dąbrowy]] i okolicznych wsi wybudowali murowany zbór ewangelicki.
W latach [[1853-1867]] wybudowano drogę bitą z [[Bydgoszcz|Bydgoszczy]] do [[Wiecanowo|Wylatowa]] przez [[Dąbrowa|Dąbrowę]], co miało wpływ na ożywienie gospodarcze na tym terenie. Oddano również do użytku urząd pocztowy z telegrafem. Na początku XX w.pobudowano mleczarnię.
Tuż po odzyskaniu niepodległości w styczniu [[1919]]r. plutony powstańcze rozbroiły kolonistów niemieckich m.in. W [[Dąbrowa|Dąbrowie]]. Te wydarzenia, jak i obowiązek przyjęcia obywatelstwa polskiego przez [[Niemców]], spowodowały duży ubytek ludności niemieckiej. Właścicielem wsi byli [[Cylwikowscy]], póżniej majątek przeszedł w ręce niemieckie i po [[I wojnie światowej]] został przejęty przez [[Skarb Państwa polskiego]].
== Zabytki ==
| |||