Kamp (estetyka): Różnice pomiędzy wersjami

W [[1964]] roku [[Susan Sontag]] opublikowała głośny esej ''Notes on Camp''<ref>Tekst w języku polskim pt. ''Notatki o kampie'' ukazał się po raz pierwszy w [[1979]] roku w przekładzie W. Wartensteina ("[[Literatura na świecie]]", nr 9)</ref>, w którym zawarła wypunktowane refleksje na temat zjawiska kampu oraz kampowego pojmowania "złej sztuki" - [[kicz]]u. Istotą kampu jest umiłowanie tego, co nienaturalne: a więc wszelkiej sztuczności i przesady. To rodzaj [[estetyzm]]u; czy raczej estetycznego sposobu widzenia, który nie widzi świata w kategoriach [[Piękno|kpięknapiękna]], widzi go raczej w kategoriach sztuczności i [[Stylizacja|stylizacji]]. Istnieje jednak nie tylko kampowy sposób patrzenia na rzeczy; kamp jest możliwy do rozpoznania w przedmiotach i wytworach [[Kultura|kultury]], a nawet w zachowaniach. Jako "[[Kanon (sztuka)|kanon]] kampu" Sontag wymienia m.in. teledyski emitowane w [[Scopitone]], ''[[Jezioro łabędzie]]'', ''[[King Kong]]a'', komiksy o [[Flash Gordon (komiks)|Flash Gordonie]], elementy ubioru kobiet z [[Lata 20. XX wieku|lat 20]]. ([[Boa (szal)|boa z piór]], suknie z frędzlami) etc.<ref>Sontag Susan, ''Notatki o kampie'' [w:] "Literatura na świecie" 1979 nr 9, str. 309.</ref>. Sztuka określana jako kamp jest często sztuką dekoracyjną (nierzadko kosztem treści); bywa tak, że cała dziedzina sztuki jest określana jako kamp, np. [[balet]] czy [[Opera (dzieło)|opera]]. ''Wiele okazów kampu jest z "poważnego" punktu widzenia złą sztuką lub kiczem''.<ref name="trzystajedenaście">Sontag Susan, ''Notatki o kampie'' [w:] "Literatura na świecie" 1979 nr 9, str. 311</ref>. Jednak dalej zastrzega: ''Nie wszystko jednak. Nie tylko, że kamp niekoniecznie musi być złą sztuką, ale sztuka, którą można określić jako kamp, czasem zasługuje na jak poważniejszą uwagę i podziw''<ref name="trzystajedenaście" />. Kamp to uwielbienie wszystkiego, co przesadne, co "się nie mieści", to miłość do rzeczy będących tym, czym nie są. Autorka podaje tutaj przykład [[Secesja (architektura)|secesji]]: instalacje oświetleniowe mają kształt kwitnących roślin, salon jest grotą, wejście do metra to kwiaty z lanego żelaza. Nie chce jednak, aby secesja była rozumiana tylko jako kamp; przyznaje, że i w niej pojawiały się treści polityczno-społeczne, że zdarzało jej się łączyć smak z polityką.