Louis de Rouvroy: Różnice pomiędzy wersjami

Ojciec przyszłego pisarza był wysokim, małomównym człowiekiem znanym jako zapalony myśliwy. Syn zaś był gadatliwym domatorem. Rouvroy-ojciec był faworytem uwielbiającego polowania [[Ludwik XIII Burbon|Ludwika XIII]], który uczynił go "Mistrzem Wilczarzy", po czym obdarował go tytułem książęcym. Saint-Simon-senior miał 68 lat, gdy urodził się jego słynny syn. Saint-Simonowie mieli wysoką pozycję rodową między książętami Francji lecz nie dorównywali większości z nich majątkiem.

W [[1695]] roku poślubił Gabrielle de Durfort. Było to małżeństwo pełne miłości i uczucia, rzadkie w tamtych czasach małżeństw kontraktowych. Wydaje się, że uczucie to zmieniło jego pogląd na świat na bardziej krytyczny i mniej "arystokratyczny". Gdy nie otrzymał upragnionego stanowiska w armii, wycofał się z niej w ogóle (1702), co zraziło do niego samego króla. Ludwik XIV tak go znielubił, ze Rouvroy z trudem utrzymał się na dworze, choć był tam raczej lubiany i ufano mu.

Saint-Simon był raczej bierny jeśli chodzi o podejście do spraw własnej kariery. W 1705 roku mianowano go ambasadorem w Rzymie lecz wycofano się z tego pomysłu zanim tam pojechał. Tak potraktowany zbliżył się do bratanka Ludwika XIV [[Filip I Burbon-Orleański|Filipa I Orleańskiego]], przyszłego (od 1715) [[regent]]a Francji. Saint-Simon zaskarbił sobie też sympatię [[Ludwik Burbon (książę Burgundii)|Ludwika, księcia Burgundii]], syna [[Ludwik Burbon|Wielkiego Delfina]]. Tak jak jego przyjaciele, książę de Saint-Simon nie znosił bastardów króla, którzy mieli po nim dziedziczyć.

Rok 1715 przyniósł zmiany na lepsze w przebiegu kariery księcia. Orleańczyk został regentem, a bastardów zdegradowano i odsunięto od sukcesji. Saint-Simon miał jednak mniejszy wpływ na regenta niż miał nadzieję posiadać. W [[1721]] roku został ambasadorem w Hiszpanii, by zaaranżować ślub [[Ludwik XV Burbon|Ludwika XV]] i [[Marianna Wiktoria Burbon|Marianny Wiktorii]], [[infant]]ki hiszpańskiej (ślub nie doszedł do skutku ze względu na powikłania dyplomatyczne lecz wówczas wydawało się, że wszystko idzie zgodnie z planem). Sama wizyta Saint-Simona była sukcesem. Poseł otrzymał tytuł granda Hiszpanii. Był zadowolony, mimo, że zaraził się tam ospą.