James Ewell Brown Stuart: Różnice pomiędzy wersjami

Następnie rozpoczął służbę w pułku strzelców konnych w [[Teksas]]u, w stopniu [[podporucznik]]a. Dość szybko został przeniesiony do 1 pułku kawalerii i mianowany [[porucznik]]iem. Jednostka ta, podobnie jak inne oddziały kawalerii, stacjonowała na pograniczu [[Indianie Ameryki Północnej|indiańskim]], a konkretnie w [[Fort Leavenworth|forcie Leavenworth]], na [[Terytorium Kansas|terytorium Kansas]]. W [[1856]] roku Stuart brał udział w tłumieniu brutalnych walk między zwolennikami a przeciwnikami [[Niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych|niewolnictwa]], do jakich doszło na tym obszarze. Latem następnego roku walczył z [[Czejenowie|Czejenami]] pod komendą generała [[Edwin Sumner|Edwina Sumnera]]. Właśnie wtedy, podczas bitwy w dolinie rzeki [[Solomon]] ([[29 lipca]] [[1857]]), odniósł ranę – kula pistoletowa trafiła go w pierś. Nie przeszkodziło mu to w dalszej służbie. W [[1859]] roku, jako [[adiutant]] [[pułkownik]]a [[Robert E. Lee|Roberta E. Lee]] (komendanta West Point za czasów nauki Stuarta, z rodziną którego był zaprzyjaźniony), brał udział w pościgu za [[John Brown|Johnem Brownem]]. Ten fanatyczny [[abolicjonizm|abolicjonista]] usiłował wzniecić w Wirginii powstanie czarnych niewolników i w tym celu opanował [[arsenał]] w [[Harpers Ferry (Wirginia Zachodnia)|Harper's Ferry]]. Gdy żołnierze i lokalna milicja otoczyli budynek w którym zabarykadował się Brown i jego ludzie, Jeb został wysłany by wezwać ich do poddania się ([[18 października]] [[1859]]). Nie dało to jednak pożądanego rezultatu i żołnierze (wśród nich młody porucznik) zaatakowali budynek. Szturm zakończył się pojmaniem pozostałych przy życiu abolicjonistów, wśród nich Browna, który został potem osądzony i stracony<ref>J. Wojtczak, op. cit., s. 44-45; http://en.wikipedia.org/wiki/J._E._B._Stuart#United_States_Army (data odczytu: 19 VIII 2008).</ref>.