Konwersi: Różnice pomiędzy wersjami

 

W późniejszym okresie termin konwers/konwerska zaczął oznaczać zakonnika II kategorii przeznaczonego przede wszystkim do ciężkich prac i pozbawionego możliwości pełnego uczestnictwa w życiu zakonnym. Początkiem tego zjawiska było upowszechnienie się konwersji w środkowym [[Średniowiecze|Średniowieczu]] — okazało się, że osoby wstępujące tą drogą do zakonów niezależnie od pochodzenia były niewykształcone (często nawet osoby pochodzenia szlacheckiego były niepiśmienne), przez co nie mogły w pełni uczestniczyć w życiu zakonnym (np. nie znali dobrze modlitw łacińskich, nie potrafili śpiewać [[chorał]]ów etc.), a równocześnie z racji ich często dość zaawansowanego wieku oraz niewielkiej motywacji do nauki możliwości uzupełnienia wykształcenia były ograniczone (inni zakonnicy wstępowali do zakonów młodo i przez lata kształcili się). Dlatego też zaczęto z nich tworzyć tzw. II Chór, którego członkowie musieli się nauczyć tylko kilku prostych modlitw i pieśni. Zwyczaj ten najdłużej przetrwał w zakonach rycerskich, jak np. [[Zakon krzyżacki|Krzyżacy]] — warunkiem zostania Krzyżakiem II Chóru było wyuczenie się na pamięć, przez pół roku, trzech modlitw łacińskich w tym: ''Zdrowaś Mario ...'' i ''Ojcze nasz ...''. Kiedy częstość konwersji zmniejszyła się, utrzymano podział na chóry, ale do II Chóru zaczęto przyjmować osoby niższego pochodzenia, które na dodatek nie wnosiły dóbr przy wstępowaniu do zakonu. Osobom tym zaczęto odmawiać wykształcenia, dostępu do różnych funkcji, oraz przeznaczać je do ciężkich prac (np. na roli — co wiązało się z tym, że zakony otrzymywały nierzadko spore dobra ziemskie).