M551 Sheridan: Różnice pomiędzy wersjami

▲Pod koniec lat 60. XX wieku, dowództwo armii amerykańskiej doszło do wniosku, że dotychczas używane czołgi lekkie [[M41 Walker Bulldog]] nie spełniają wymogów stawianych przez współczesne pole walki. Uznano, że ich uzbrojenie jest nieskuteczne w starciu z ówczesnymi [[czołg podstawowy|czołgami podstawowymi]]. Najprostsze rozwiązanie, polegające na zastosowaniu [[armata|armaty]] większego [[kaliber|kalibru]], było nie do przyjęcia. Pociągało ono za sobą wzrost masy pojazdu. Pogrzebałoby to nadzieje wojskowych na zastosowanie nowego czołgu w roli pojazdu powietrzno-desantowego, zrzucanego na [[spadochron|spadochronach]]. Postanowiono więc zastosować nowatorski system artyleryjski, rozwijany od roku [[1959]]. Głównym elementem systemu była armatowyrzutnia, zdolna do strzelania konwencjonalną amunicją, a także do wystrzeliwania [[Przeciwpancerny pocisk kierowany|przeciwpancernych pocisków kierowanych]] [[Shillelagh]] (nazwa pochodzi od irlandzkiej maczugi). Przy wystrzale powodował on nieznaczny [[odrzut broni|odrzut]], dlatego działo mogło być umieszczone na bardzo lekkim podwoziu. Dodatkowo kierowany pocisk rakietowy zapewniał dużą skuteczność w zwalczaniu czołgów podstawowych. Posiadał dużą przebijalność pancerza, a także celność na większych odległościach. Wadą był wysoki koszt takiego rodzaju uzbrojenia. Z tego powodu zdecydowano, że [[nabój]] z pociskiem odłamkowo-burzącym będzie miał bardziej konwencjonalną konstrukcję. W trakcie prób okazało się, że nowy system sprawia wiele problemów. Podstawowy związany był z zastosowaniem łusek spalających się przy strzale. Ich niedopalone resztki czasami powodowały przedwczesne odpalenie następnego pocisku. Problem ten został później częściowo rozwiązany przez zastosowanie przedmuchiwacza lufy. W maju [[1966]] czołg został standaryzowany i przyjęty do uzbrojenia. Otrzymał imię po generale wojsk Unii z okresu amerykańskiej [[Wojna secesyjna|wojny secesyjnej]].

▲W styczniu [[1969]] w czołg typu Sheridan wyposażono oddziały kawalerii pancernej stacjonujące w [[Wietnam|Wietnamie]]. Wysłano je tam, aby przetestować nowe wozy w warunkach prawdziwej [[Wojna|wojny]]. Nie wzbudził zachwytu. Krytykowano go za częste awarie w warunkach polowych, słabe uzbrojednie pomocnicze oraz brak odpowiedniej do zwalczania nieprzyjacielskiej piechoty [[amunicja|amunicji]]. Specjalnie na żądanie wojsk w Wietnamie skonstruowano nowy nabój z pociskiem XM625 Beehive ([[język angielski|ang]]. "pszczeli ul"). Pocisk zawierał 9900 niewielkich igieł i okazał się bardzo skuteczny w zwalczaniu nieosłoniętej piechoty. Dokonano także modyfikacji wieżyczki obserwacyjnej dowódcy. Wprowadzono wokół niej pancerną osłonę zwaną ''crow's nest'' ([[język angielski|ang]]. "krucze gniazdo"). Osłaniała ona dowódcę czołgu w czasie prowadzenia ognia z wkm-u [[Karabin maszynowy M2|M2]] kal. 12,7 mm. Czołgi M551 "nigdy jednak nie zdobyły sobie pełnego zaufania załóg w Wietnamie. W gęstej dżungli nie były tak ruchliwe jak [[Patton (czołg podstawowy)|M48]]. Delikatna amunicja wymagała ciągłej troski. Dużym problemem były wszędobylskie miny. Z powodu trudności z naprawami uszkodzonych pojazdów i brakiem możliwości ewakuacji, były one często wysadzane na miejscu.