Wersja z 16:11, 31 paź 2008 edytuj Delta 51 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 85 986 edycji m WP:SK, drobne merytoryczne ← poprzednia edycja		Wersja z 23:07, 22 lis 2008 edytuj anuluj edycję Edk (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 47 102 edycje m drb. następna edycja →
Linia 8: 21 kwietnia 1933 roku objął stanowiska pruskiego sekretarza stanu oraz ministra finansów, chociaż do tego czasu nie należał jeszcze do partii [[NSDAP]]. Według doniesień południowoniemieckiego wydania magazynu ''Völkischer Beobachter'' z 1 lutego 1937 roku (według niektórych źródeł - z roku 1939), Popitzowi zaoferowano złote insygnia partii nazistowskiej, który ten zgodził się przyjąć. Po tzw. [[Noc kryształowa\|nocy kryształowej]] (''Kristallnacht'') (9 listopada 1938) Popitz zaprotestował przeciw masowym prześladowaniom Żydów, ogłaszając swoją dymisję, która jednak nie została przyjęta. Jako prawicowy konserwatysta oraz monarchista, Popitz popierał sukcesję [[Adolf Hitler\|Adolfa Hitlera]] przez ~~Kronprinza~~[[kronprinz]]a [[Wilhelm Hohenzollern (1882-1951)\|Wilhelma]], najstarszego syna cesarza [[Wilhelm II Hohenzollern\|Wilhelma II]]. Dlatego też był aktywny w różnych ugrupowaniach ruchu oporu, włącznie ze stowarzyszeniem [[Carl Friedrich Goerdeler\|Carla Friedricha Goerdelera]]. Należał również do innego, niewielkiego ugrupowania o podobnym charakterze - ''Mittwochsgesselschaft'' ("Wspólnota Środowa"), które zrzeszało wyższych urzędników oraz przemysłowców. Ruch ten z niewielkiego klubu dyskusyjnego przekształcił się w główną konserwatywną opozycję przeciwko reżimowi narodowosocjalistycznemu. Popitz został wkrótce wciągnięty do bezpośredniego udziału w konspiracyjnym spisku przeciw Hitlerowi. Sporządził tekst tymczasowej konstytucji, ''Vorläufiges Staatsgrundgesetz'', która miała zostać wprowadzona po upadku Hitlera. Według niniejszego aktu prawnego ustrój Niemiec miał opierać się na rządach autorytarnych. Latem 1943 roku Popitz prowadził tajne rokowania z [[Heinrich Himmler\|Heinrichem Himmlerem]], oczekując jego wsparcia w planowanym [[Zamach 20 lipca\|zamachu stanu]]. Próbował go również przekonać do udziału w negocjacjach pokojowych z państwami zachodnimi. Jesienią tego samego roku Popitz był już śledzony przez [[Gestapo]]. Ostatecznie aresztowano go 21 lipca 1944 roku w Berlinie, następnego dnia po nieudanym zamachu [[Claus von Stauffenberg\|Clausa von Stauffenberga]] na życie Hitlera w kwaterze [[Wehrmacht]]u w [[Wilczy Szaniec\|Wilczym Szańcu]] w [[Prusy Wschodnie\|Prusach Wschodnich]]. 3 października Popitz został skazany na śmierć przez Sąd Ludowy (''Volksgerichtshof''), któremu przewodniczył [[Roland Freisler]]. Początkowo, w nadziei że kontakty Popitza z przedstawicielami aliantów będą dalej trwały, Himmler był przeciwny skazaniu Popitza na śmierć. Gdy jednak okazało się, że sytuacja nie będzie rozwijać się w tym kierunku, los Popitza był przesądzony. Powieszono go 2 lutego 1945 roku w więzieniu [[Plötzensee]] w [[Berlin]]ie.

Johannes Popitz: Różnice pomiędzy wersjami