Asekuracja (wspinaczka): Różnice pomiędzy wersjami

* Asekuracja liną od góry. Tak odbywa się na przykład, asekuracja [[zespół wspinaczkowy|drugiego w zespole]] przy wspinaczkach [[wyciąg (wspinaczka)|wielowyciągowych]].

W tym przypadku wspinacz wspinający się jako [[zespół wspinaczkowy|pierwszy]] (prowadzący wyciąg, na pierwszego) jest ubezpieczany przez asekurującego partnera [[lina (wspinaczka)|liną dynamiczną]]. Obaj wspinacze (a co najmniej prowadzący), przywiązani są do liny węzłemwęzłami (najczęściej [[ósemka (węzeł)|ósemką]]) za pośrednictwem [[uprząż (wspinaczka)|uprzęży]]. Lina pomiędzy asekurującym a prowadzącym przechodzi przez [[punkt asekuracyjny|przelotowe punkty asekuracyjne]], a ściślej, przez zamocowane do nich [[karabinek (wspinaczka)|karabinki]] lub [[ekspres (wspinaczka)|ekspresy]]. Przeloty mogą być osadzane przez prowadzącego (mówimy wówczas o wspinaczce "[[asekuracja własna|z własną asekuracją]]"), lub może on wykorzystywać przeloty stałe (zamocowane w skale na stałe, m.in. [[ring (wspinaczka)|ringi]], [[spit (wspinaczka)|spity]], stałe [[hak (wspinaczka)|haki]]). W przypadku odpadnięcia, lina jest hamowana przez asekurującego za pomocą [[przyrząd asekuracyjny|przyrządu asekuracyjnego]].

Gdy obaj członkowie [[zespół wspinaczkowy|zespołu]] wspinają się jednocześnie, bez zakładania stanowisk, mamy do czynienia z asekuracją lotną. Metoda ta stosowana w terenie o umiarkowanych trudnościach technicznych, znacznie przyspiesza tempo wspinaczki. Należy podkreślić, że istotą tej metody jest brak stanowisk oraz równoczesne przemieszczanie się członków zespołu; prowadzący zakłada przeloty, a idący za nim partner likwiduje je.