|
[[Grafika:Park_Bednarskiego2Park Bednarskiego2.JPG|thumb|right|230px|Park Bednarskiego]]
'''Park im. Wojciecha Bednarskiego''' – [[park miejski]] o dużej wartości krajobrazowo-historycznej, założony pod koniec XIX w. w prawobrzeżnej części [[Kraków |Krakowa]] – [[Podgórze (dzielnica Krakowa)|Podgórzu]] (wówczas samodzielnym mieście).
Park położony jest w malowniczym zagłębieniu powstałym w wyniku eksploatacji [[wapień | wapieni]] i na zboczach izolowanego [[zrąb (geologia)| zrębu]] [[Brama Krakowska |(województwo małopolskie)|Bramy Krakowskiej]], na wys. 230-240 m [[n.p.m.]] Powierzchnia 9,2 ha, wraz z Zalesieniem 13,5 ha. W pobliżu znajduje się klub sportowy - [[Klub Sportowy Korona w Krakowie|Korona]]. W obrębie parku można wyróżnić dwie części – starsza ma charakter neoklasyczny, nowsza zaś modernistyczny.
=== Historia ===
Park powstał w otoczeniu dawnego, istniejącego od [[średniowiecze | średniowiecza]], [[kamieniołom]]u (można go więc uznać za przykład [[rekultywacja | rekultywacji]] obszarów poprzemysłowych) z inicjatywy [[Wojciech Bednarski | Wojciecha Bednarskiego]], dyrektora szkoły w Podgórzu, działacza społecznego. Oficjalne otwarcie miało miejsce 19 lipca 1896 (dziesięć lat później nazwano go imieniem twórcy). Wkrótce po udostępnieniu, na wzór działalności prowadzonej w Krakowie przez dr. [[Henryk Jordan | Henryka Jordana]], pod opieką instruktorów zaczęto organizować zabawy dla dzieci i młodzieży, odbywały się również ćwiczenia podgórskiego "Sokoła". Park urządzony był częściowo – w południowo-wschodniej części w dalszym ciągu działał kamieniołom. Około 1910 rozpoczęto nasadzenie na sąsiadującym od zachodu terenie gminnym, nazwanym Zalesieniem. Do końca [[I wojna światowa | I wojny światowej]] istniały na terenie parku trzy pomniki: [[Jan III Sobieski | Jana III Sobieskiego]], [[Tadeusz Kościuszko | Tadeusza Kościuszki]] i [[Adam Mickiewicz | Adama Mickiewicza]].
Po likwidacji kamieniołomu w początkowych lata okresu międzywojennego włączono go do parku, m.in. wykonując schody prowadzące na jego dno, w budynku wagi kamieniołomu tworząc dwa mieszkania dla obsługi parku. W [[1937]] odsłonięto popiersie założyciela parku, rozbudowano również kompozycję roślinną wokół niego. W czasie [[II wojna światowa | II wojny światowej]] dosadzono pewną ilość drzew [[iglaste|iglastych]].
W okresie powojennym zachodziły zmiany w obrębie parku, m.in. w latach 60. wybudowano prowadzące do niego szerokie reprezentacyjne schody. Ostatecznie do parku włączono Zalesienie. Likwidacji uległy zabytkowe elementy wyposażenia, m.in. żeliwne ławki i dwie istniejące wówczas studnie.
=== Flora parku ===
[[Grafika:Park_BednarskiegoPark Bednarskiego.JPG|Park Bednarskiego|thumb|230px|right|Tulipany]]
W parku rośnie około 100 gatunków [[drzewo|drzew]] i [[krzew]]ów, wśród nich sosny ([[sosna czarna|czarna]] i [[sosna zwyczajna | zwyczajna]]), [[jesion]]y, [[lipa | lipy]], [[brzoza | brzozy]], [[klon (roślina)| klony]], [[robinia akacjowa | robinie]], [[kasztanowiec | kasztanowce]], pojedyncze okazy [[dąb | dębów]], [[buk | buków]] i [[Grab (roślina)| grabów]] będące pozostałościami pierwotnych zbiorowisk roślinnych i drzewa egzotyczne, m.in.: [[tulipanowiec amerykański]] ''Liriodendron tulipifera'', [[bożodrzew gruczołkowaty]] ''Ailanthus altissima'', [[orzech czarny]] ''Juglans nigra''.
Park pełni obecnie funkcje ekologiczne i rekreacyjne, głównie dla okolicznych mieszkańców. Mimo pewnego zaniedbania uważany za jeden z najładniejszych parków Krakowa, zwłaszcza ze względu na malownicze położenie.
=== Bibliografia ===
* Torowska Joanna, ''Parki Krakowa – część pierwsza'', Kraków [2004], ISBN 83-916306-0-9
| 