Konwersi: Różnice pomiędzy wersjami

W późniejszym okresie terminTermin konwers/konwerska dość szybko zaczął oznaczać zakonnika II kategorii, przeznaczonego przede wszystkim do ciężkich prac i pozbawionego możliwości pełnego uczestnictwa w życiu zakonnym. Początkiem tego zjawiska było upowszechnienie się konwersji wW środkowym [[Średniowiecze|Średniowieczu]] — okazało się, że osoby wstępujące tą drogą do zakonówklasztorów, niezależnie od pochodzenia, w dużej mierze były niewykształcone (często nawet osoby pochodzenia szlacheckiego byłybywały niepiśmienne), przez co nie mogły w pełni uczestniczyć w życiu zakonnym (np. nie znali dobrze modlitw łacińskich, nie potrafili śpiewać [[chorał]]ów, etc.). Równocześnie, a równocześnie z racji ich często dość zaawansowanego wieku oraz niewielkiej motywacji, doosoby naukite możliwościnie uzupełnieniamogły wykształceniauzupełnić były ograniczonewykształcenia (inni zakonnicy wstępowali do zakonów młodo i przez lata kształcili się). Dlatego też zaczęto z nich tworzyć tzw. II Chór, którego członkowie musieli się nauczyć tylko kilku prostych modlitw i pieśni. Zwyczaj ten najdłużej przetrwał w zakonach rycerskich,. jakWarunkiem np.zostania [[Zakon krzyżacki|KrzyżacyKrzyżakiem]] — warunkiem zostania Krzyżakiem II Chóru było wyuczenie się na pamięć, przez pół roku, trzech modlitw łacińskich w tym: ''Zdrowaś Mario ...'' i ''Ojcze nasz ...''. Kiedy częstość konwersji zmniejszyła się, utrzymano podział na chóry, ale do II Chóru zaczęto przyjmować osoby niższego pochodzenia, które na dodatek nie wnosiły dóbr przy wstępowaniu do zakonu. Osobom tym zaczęto odmawiać wykształcenia, dostępu do różnych funkcji, oraz przeznaczać je do ciężkich prac (np. na roli — co wiązało się z tym, że zakony otrzymywały nierzadko spore dobra ziemskie).

W zakonach zawsze istniało zapotrzebowanie na osoby niższego pochodzenia (chłopów). Najjaskrawiej zjawiskozróżnicowanie społeczne tobyło występowałowidoczne w zakonach [[cystersi|cysterskich]]. Już w połowie XII w. zreformowano tam [[reguła zakonna|regułę]] i pozwolono na przyjmowanie do klasztoru konwersów w(pierwotnie, nowymzakonnicy znaczeniumogli korzystać tylko z tego, co sami wytworzyli). Aby zostać zakonnikiem chórowym (I Chóru), a potem [[opat]]em bądź [[przeor]]em należało być szlachcicem, co zwykle wiązało się z posiadaniem funduszy lub dóbr przekazywanych zakonowi w momencie wstępowania. Równocześnie okazałoOkazało się, że cystersi potrzebują osób mogących należycie uprawiać otrzymaną ziemię, którądo czego szlachta nie była zbytnio otrzymalichętna. Konwersami zostawały zatem osoby z niższych warstw społecznych, głównie chłopi, których przyjmowano do zakonu bez dóbr. Byli oni zakonnikami II kategorii, którzy. mieliMieli pracować w polu, przy transporcie, na budowach oraz wykonywać wszelkie prace związane z obsługą mnichów pełnoprawnych. U cystersów na 4-6 konwersów przypadał jeden pełnoprawny zakonnik. Konwersi nosili habity i składali śluby zakonne lecz zwykle nie mieli dostępu do szlachty zakonnej. Nie uczestniczyli w kolegiach i innych zgromadzeniach. Osobno jedli i spali w dużych dormitoriach bez indywidualnych cel. W razie choroby osobno też byli leczeni. W oddalonych od klasztoru miejscach, tam gdzie były dobra zakonne, często powstawały dla nich miniatury klasztoru: kuchnia, [[dormitorium]], [[refektarz]]. Wobec niekompletności dokumentacji takie miejsca omyłkowo mogą być brane za oddzielne opactwa. W innych zakonach (męskich i żeńskich) zjawisko to nie występowało w tak jaskrawej formie.

W późniejszym okresie w zakonach męskich podział na chóry zaczął zanikać, ponieważ z powodu utraty przez nie dóbr ziemskich nie byli już potrzebni chłopi do uprawy ziemi. W zakonach żeńskich natomiast podział ten w XIX w. nasilił się i przybrał formy podobne do cysterskich. Wynikało to z tego, że zakony żeńskie zaczęły prowadzić masowo takie instytucje, jak szkoły, sierocińce, etc. — okazało się, że potrzeba było stosunkowo nielicznych wychowawczyń i nauczycielek, oraz licznych osób obsługi (pranie, sprzątanie, etc.). Dlatego też zakonnice I Chóru („chórowe”) zaczęły pełnić role nauczycielek (tym bardziej, że z racji pochodzenia były wykształcone), podczas gdy liczniejsze zakonnice II Chóru (konwerski) zaczęły zajmować się obsługą (tym bardziej, że z racji pochodzenia nie posiadały takiego wykształcenia, jak zakonnice I Chóru). Podział ten istniał do [[Sobór Watykański II|Soboru Watykańskiego II]], który zlikwidował podział zakonów na chóry.

==Zobacz teżtez: ==
[[Oblat]]