II wojna kappelska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
MBi (dyskusja | edycje)
uzupełnienia
Linia 13:
Bitwa pod Kappel nie oznaczała jednak końca wojny. Berno i inne kantony protestanckie ruszyły Zurychowi ze zbrojną pomocą. Pomiędzy 15 a 21 października armia reformowanych przemieściła się w górę doliny rzeki [[Reuss]]. Oddziały katolickie, nieco mniej liczne, wycofały się w kierunku na [[Zugerberg]]. W nocy 23 października trzon wojsk protestanckich, liczący ok. 5000 ludzi, został zaatakowany przez ekspedycję pięciu kantonów katolickich. Ta tzw. [[Bitwa na wzgórzu Gubel]] zakończyła się również przegraną protestantów.
 
Stało się to wkrótce powodem do zawarcia 16 listopada 1531 r. tzw. drugiego pokoju kappelskiego, kończącego stan wojny pomiędzy protestantami a katolikami. Został on podpisany 16 listopada 1531 r. w [[Deinikon]] niedaleko [[Baar]]. Był on niekorzystny dla protestantów. Antycypując zasadę ''[[cuius regio, eius religio]]'', wprowadzoną później w postanowieniach [[Pokój augsburski 1555|pokoju augsburskiego]] (1555 r.), zapisy drugiego pokoju kappelskiego upoważniły wszystkie kantony do określenia wyznania swoich obywateli i poddanych, dając jednak pierwszeństwo katolicyzmowi w [[bajlif]]atach o ludności mieszanej. Od tego też czasu geografia wyznaniowa Szwajcarii (nie licząc jej zachodniej części) prawie nie uległa już zmianom.
 
Od czasu wojen kappelskich geografia wyznaniowa Szwajcarii (nie licząc jej zachodniej części) prawie nie uległa już zmianom do naszych czasów. Jednak polityczna przepaść, jaka utrwaliła się między dwoma obozami wyznaniowymi po tych wojnach, trwała aż do XVIII w., podsycana coraz to nowymi sporami. Czyniła ona bardzo trudną jakąkolwiek wspólną działalność kantonów w zakresie polityki zewnętrznej i skutecznie hamowała wewnętrzny rozwój Konfederacji.
 
===Zobacz też===