Heliograwiura: Różnice pomiędzy wersjami

'''Heliograwiura (fotograwiura)''' (gr.''helio + grawiura'') — rodzaj techniki [[druk]]u [[druk wklęsły|wklęsłego]], zbliżony do [[akwatinta|akwatinty]], polegający na fotograficznym przenoszeniu obrazu na płytę metalową (naczęściej miedzianą) i wytrawienie za pomocą emulsji światłoczułej w ten sposób by miejsca najjaśniejsze stworzyły najpłytsze zagłębienia. Wynaleziony w [[1879]] przez [[Karel Klíč|Karela Klíča]].

Papier pigmentowy pokrywa się światłoczułą emulsją żelatynową i kopiuje się na nim pozytyw rysunku przy pomocy silnego źródła światła, uzyskując w ten sposób relief żelatyny. Następnie papier pigmentowy rozprasowuje się na płycie miedzianej posypanej [[asfalt syryjski|asfaltem syryjskim]] lub [[kalafonia|kalafonią]], przenosząc na nią cienką warstwę żelatyny (relief). Płytę wykonaną w powyższy sposób fotomechaniczny poddaje się trawieniu chlorkiem żelazowym przy czym rolę [[raster|rastra]] spełnia tu proszek asfaltowy. Druk odbywa się w specjalnej prasie ręcznej. Heliograwiura rozpowszechniona w [[XIX wiek]]u została wyparta później przez [[Rotograwiura|rotograwiurę]], gdyż heliograwiura jest metodą drogą i bardzo czasochłonną. Obecnie używana sporadycznie przy reprodukcji dzieł sztuki, gdy trzeba stworzyć niewielką ilość kopii o bardzo wysokiej jakośćijakości.