Hansa-Brandenburg C.I: Różnice pomiędzy wersjami

Konstruktorem [[dwupłat|dwupłatowca]], będącego rozwinięciem maszyny [[Hansa-Brandenburg B.I]], był inż. [[Ernst Heinkel]]. Zmiany obejmowały przede wszystkim powiększenie samolotu - przy nie zmienionej sylwetce (dlatego zwano go "dużym Brandenburgiem" - w odróżnieniu od "małego" [[Hansa-Brandenburg B.I|B.I]]), zastosowanie mocniejszych silników i dodanie uzbrojenia. Ten udany samolot produkowany był również w dużych ilościach na licencji w Austro-Węgrzech w zakładach [[Phönix Flugzeugwerke]] w [[Wiedeń|Wiedniu]] i [[Ungarische Flugzeugfabrik AG]] (UFAG) w [[Budapeszt|Budapeszcie]], a po wojnie również w [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] przez zakłady [[Aero]] jako '''A-14, A-15 i A.26'''. Stosowano w nich rozmaite silniki o mocy od 120 [[Wat|kW]] (160 [[koń mechaniczny|KM]]) do 174 [[Wat|kW]] (235 [[koń mechaniczny|KM]]). Uzbrojenie stanowił 1 ruchomy karabin maszynowy [[Schwarzlöse]] 8 mm umieszczony na obrotnicy w tylnej kabinie (w niektórych egzemplarzach montowano dodatkowo 1 zsynchronizowany karabin maszynowy).

Samoloty oprócz lotnictwa [[Państwa Centralne|Państw Centralnych]] i [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] użytkowane były po wojnie w dużej liczbie (33, a nawet według niektórych źródeł 54 egzemplarze) również w [[Lotnictwo_wojskowe_II_RP|polskim lotnictwie]], służąc do połowy lat dwudziestych m. in. w [[5 Eskadra Wywiadowcza|5]] i [[6 Eskadra Wywiadowcza|6]] Eskadrze Wywiadowczej i [[2 Pułk Lotniczy|2 Pułku Lotniczym ]] oraz prawdopodobnie w [[8 Eskadra Wywiadowcza|8]] i [[16 Eskadra Wywiadowcza|16]] Eskadrze Wywiadowczej.