Jerzy Dobrzycki (historyk nauki): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Zakład Historii Nauki i Techniki PAN w Warszawie (lata sześćdziesiąte): poprawa linków |
→Okres okupacji i pierwsze lata powojenne: zmiana nazwy liceum, drobne techniczne |
||
Linia 10:
== Okres okupacji i pierwsze lata powojenne ==
W 1939 roku Jerzy Dobrzycki ukończył sześcioklasową szkołę powszechną. Po wysiedleniu całej rodziny z Poznania w grudniu 1939 roku, w ramach akcji oczyszczania terytoriów włączonych do Rzeszy z elementu polskiego, zamieszkał w ówczesnej [[Generalna Gubernia|Generalnej Guberni]] w Piotrkowie Trybunalskim. W latach 1940-1945 uczył się na tajnych kompletach gimnazjalnych i licealnych. Równocześnie od 1943 roku pracował jako pomocnik w kancelarii notarialnej oraz w pobliskiej cukrowni. Egzamin maturalny zdał eksternistycznie w kwietniu 1945 roku w [[I Liceum Ogólnokształcące im.
Jeszcze w trakcie nauki, w 1948 roku, rozpoczął pracę w uniwersyteckim Obserwatorium Astronomicznym, początkowo w charakterze bibliotekarza, wolontariusza. Dnia 1 grudnia 1949 roku został młodszym asystentem przy Katedrze Astronomii UP, następnie asystentem (od 1 kwietnia 1951 r.), a po ukończeniu studiów – od 1 grudnia 1952 roku – aspirantem przy tej Katedrze. Jak pisał rektor Uniwersytetu Poznańskiego, Dobrzycki (jeszcze przed uzyskaniem magisterium) brał czynny udział w obserwacjach, rachunkach astronomicznych i innych pracach Obserwatorium. W 1949 roku odkrył wspólnie z mgr. A. Kwiekiem nową planetoidę, nazwaną [[Posnania]], włączoną następnie do światowego katalogu małych planet, za co otrzymał nagrodę Ministra Szkolnictwa Wyższego w 1953 roku .
Linia 18:
Dnia 12 listopada 1955 roku zawarł związek małżeński z Marią Jadwigą Staniewską. W grudniu 1955 r. został adiunktem w Zakładzie Astronomii PAN i wraz z żoną przeniósł się do Astronomicznej Stacji Szerokościowej PAN w Borowcu (dawniej Borówcu) w powiecie śremskim, nieopodal Kórnika. Objął tam stanowisko obserwatora. Pracowali wspólnie. [[Maria Dobrzycka]] początkowo zatrudniona była w Politechnice Warszawskiej, a następnie w Stacji Zakładu Astronomii. Zorganizowali stałą służbę szerokości (badania wahań biegunów Ziemi), stanowiącą część polskiego programu Międzynarodowego Roku Geofizycznego. Służba szerokości Astronomicznej Stacji w Borowcu weszła też niebawem do międzynarodowej organizacji Service Internationale Rapide des Latitudes.
Od października 1957 roku Dobrzycki prowadził także wizualne obserwacje sztucznych satelitów Ziemi i kontynuował przygotowywanie doktoratu pod kierunkiem ówczesnego kierownika Stacji i szefa Zakładu Astronomii, profesora [[Józef Witkowski|Józefa Witkowskiego]]. Witkowski doceniał prowadzone „z prawdziwym zapałem naukowym” obserwacje na teleskopie zenitalnym, dla których nie szczędził „czasu ani sił”. Podkreślał doskonałe wyniki uzyskane przez Dobrzyckiego, które zgadzały się z wynikami międzynarodowej służby szerokości. Cytował również opinię
== Zakład Historii Nauki i Techniki PAN w Warszawie (lata sześćdziesiąte) ==
| |||