Moszczenica (powiat piotrkowski): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m szablon
Kolej warszawsko wiedeńska między stacjami Grodzisk Mazowiecki i Częstochowa została wybudowana w 1846 r., a więc 20 lat wcześniej.
Linia 46:
Moszczenica od samego początku była własnością szlachecką należącą do Kossowskich herbu [[Jelita (herb szlachecki)|Jelita]]. Dnia [[12 kwietnia]] [[1499]] król [[Jan I Olbracht]] wydał w [[Kraków|Krakowie]] dokument zezwalający na lokację wsi Moszczenicy, Woli Moszczenicy, Kosowa na [[prawo niemieckie|prawie niemieckim]]. Wspomniane miejscowości niedługo pozostały w rękach Kossowskich, którzy przenieśli się na [[Pomorze]], a ich dobra przeszły w ręce szlachciców Lubiatowkich herbu [[Wilcze Kosy (herb szlachecki)|Wilcze Kosy]]. Prawdopodobnie w połowie [[XVI wiek]]u Moszczenica przeszła w ręce rodu Małachowskich.
Jednym z potomków, który odziedziczył dobra Moszczenicy, był [[Jan Małachowski]] deputat oświęcimsko – zatorski na [[Trybunał Koronny]], który później został podkanclerzem koronnym [[August III Sas|Augusta III]]. Odznaczony on został [[order Orła Białego|Orderem Orła Białego]]. Małachowscy w [[1856]] roku sprzedali majątek przybyłemu z [[Ukraina|Ukrainy]] hrabiemu Janowi Adamowi Ostroróg-Sadowskiemu herbu [[Nałęcz (herb szlachecki)|Nałęcz]].
Nowy właściciel wprowadza nowe metody zarządzania i następił szybki rozwój Moszczenicy. Wybudowano trzy młyny wodne, gorzelnię oraz tartak parowy. Liczba mieszkańców wzrosła do 289 w [[1885]] roku. Przyczyniło się do tego też wybudowanie w [[18661846]] r. [[kolej Warszawsko-Wiedeńska|Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej]].
W [[1898]] kiedy właścicielem Moszczenicy został niemiecki fabrykant Karol Ender powstała cegielnia parowa i Fabryka Bawełniana z przędzalnią i mechaniczną tkalnią. W tym samym czasie przy pałacu powstał park krajobrazowy z dużym stawem w stylu naturalistycznym z pięknym drzewostanem, który przetrwał do dziś. Kształt parku stanowi wielobok foremny zbliżony do trapeza zajmujący z przyległymi zbiornikami wodnymi 12,6 ha. Teren parku posiada dość znaczny spadek w kierunku północno-wschodnim. Na najwyższym miejscu stoi murowany pałac w kształcie litery U. Z jego północnej strony roztacza się widok na rozległe tereny parku. Alejki parkowe o płynnych liniach w większości zatarte, posiadają nawierzchnię ziemną. Drzewostan rośnie w swobodnych skupieniach, jedynie w części południowej i zachodniej występują nasadzane regularnie w formie alei, obsadzanej drzewami grabowymi. Wiek rosnących drzew jest zróżnicowany. Najstarsze drzewa mają ok. 100-110 lat, do tej grupy zaliczyć można kasztanowce, [[klon srebrzysty|klony srebrzyste]] i [[klon zwyczajny|pospolite]], [[dąb|dęby]], [[brzoza|brzozy]], [[jesion]]y, pojedyncze [[buk]]i i [[sosna|sosny]]. Pod dorodnymi okazami rosną liczne samo siewy drzew i krzewów ([[olcha]], [[klon]], [[bez czarny]]) oraz inne zadrzewienia posadzone w okresie późniejszym, zacierając pierwotny charakter założenia. Obecnie dokonuje się dosadzania drzew, krzewów i roślin zielonych oraz remontu alejek według opracowanych projektów wykonanych na zlecenie Urzędu Gminy.
Obiekt ten stanowi oazę zieleni na terenie równinnym, wpływa korzystnie na mikroklimat otoczenia. Po odpowiedniej modernizacji może być ośrodkiem rekreacyjnym.