Henryk Pruski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m minus wykrzyknik, dr. red. |
|||
Linia 1:
[[Image:Prinz-Heinrich.jpg|thumb|right|220px|Książę Henryk Pruski]]
[[Grafika:HeinrichvonPreussenTischbein1769.jpg|thumb|right|220px|Portret księcia Henryka Pruskiego namalowany przez Johanna Heinricha Tischbeina Starszego, 1769]]
'''Henryk Pruski''', [[język niemiecki|niem.]]
Henryk uczestniczył w [[wojna siedmioletnia|wojnie siedmioletniej]] ([[1756]]-[[1763]]), w której zasłynął tym, ze nigdy nie przegrał żadnej bitwy. Tak samo jak przed nim [[Eugeniusz Sabaudzki]], książę był mistrzem działań
O swym bracie Fryderyku II powiadał: "On umie jedynie staczać wielkie bitwy". Wszyscy żołnierze chcieli służyć u Henryka, gdyż oszczędzał on ich życie, nie ryzykując, gdy nie było szans powodzenia.
Linia 9:
Mimo to książę Henryk, pozostający podobnie jak [[Fryderyk II Wielki|Fryderyk]] i [[Wilhelmina Pruska (1709-1758)|Wilhelmina]] pod przemożnym wpływem kultury francuskiej, potrafił świetnie porozumieć się z bratem. Był nie tylko wybitnym wojskowym, ale także, a może przede wszystkim – dyplomatą. Fryderyk zaś doskonale zdawał sobie sprawę z talentów brata i wysoko je cenił. Henryk wielokrotnie posłował m.in. do Petersburga.
To książę Henryk w największej mierze przyczynił się do zrealizowania idei [[I rozbiór Polski|rozbioru Polski]]. Niektórzy historiografowie poprzednich epok przypisywali mu wręcz autorstwo tego planu, jednak obecnie, przy większej znajomości struktur i mechanizmów rządzenia fryderycjańskich Prus
On również prowadził rozmowy w związku z [[wojna o sukcesję bawarską|sukcesją w Bawarii]] po [[Maksymilian III Józef|Maksymilianie III Józefie]]. W ich trakcie brano pod uwagę jego kandydaturę na przejęcie księstw [[Ansbach]] i [[Bayreuth]] i założenia tam nowej gałęzi rodu Hohenzollernów, jednak on sam nie był tym zainteresowany. Można przypuszczać, że kierował się tutaj, podobnie jak jego brat, interesem Prus jako państwa, a nie jako zwykłej domeny Hohenzollernów.
W [[1786]] r. [[Nathaniel Gorham]], szef amerykańskiego [[Kongres Kontynentalny|Kongresu]], albo amerykański pruski gen. [[Friedrich Wilhelm von Steuben]] zasugerowali [[Alexander Hamilton|Alexandrowi Hamiltonowi]] kandydaturę Henryka na króla USA
Gdy w [[1786]] r. zmarł [[Fryderyk Wielki]], Henryk miał nadzieję być głównym doradcą następnego króla, [[Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern|Fryderyka Wilhelma II Hohenzollerna]], lecz ten go nie słuchał. Większy za to dawał mu posłuch panujący od [[1797]] r. król [[Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern]].
|