Trzęsienia ziemi w średniowiecznej Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m WP:SK+{{Przypisy}}
ToBot (dyskusja | edycje)
m Półautomatyczna poprawa błędu gramatycznego: tą -> tę; zmiany kosmetyczne
Linia 1:
Polska nie jest krajem, który leży na zetknięciu czy nawet w pobliżu uskoków płyt tektonicznych, których to ruchy są najczęstszą przyczyną [[Trzęsienie ziemi|trzęsień ziemi]] - (S. Gibowicz podaje, że jest to nawet 90%). Już [[Jan Długosz (historyk)|Długosz]] pisał, że Polska jest krainą „zgoła nie znająca trzęsień ziemi, których inne krainy doznają często aż ze skutkami ruin i unicestwień miast i wsi i rozpadaniem się gór”. Mimo to Polskę zalicza się do krajów tzw. [[tablicy runicznej]], tzn.: z silnie sejsmicznych Węgier na terytorium Polski docierają (zwłaszcza na terytorium Galicji) tylko najsilniejsze trzęsienia. Większość z nich zatrzymuje się na linii Karpat. Ponadto w rejonie Karpat i Sudetów mogą występować lokalne słabe poruszenia skorupy ziemskiej.
 
Linia 7:
Po roku 1906 szczególnie popularnym tematem stały się zmiany i wszelkie anomalie klimatyczne. Jednakże ciągle istniała dość spora luka jeśli chodzi o rzetelne zestawienie informacji o pozostałych klęskach elementarnych, w tym o trzęsieniach ziemi. Przestrzeń tę próbował zapełnić znakomity badacz historii społecznej i gospodarczej, [[Fr. Bujak]] wraz ze swoimi uczniami, opracowując ''Badania z dziejów społecznych i gospodarczych''. Głównym założeniem ''Badań…'' miało być „stworzenie podstaw dla badań nad przeszłością społeczną i gospodarczą Polski”, które miały zawierać między innymi opracowanie kroniki klęsk elementarnych, mających wpływ na przebieg życia gospodarczego kraju.
Zestawienie to miało objąć całe terytorium Polski, począwszy od połowy wieku XV, na połowie wieku XIX kończąc (dokładniejszą cezurą była ustawa uwłaszczeniowa), a więc cały okres gospodarki folwarczno-pańszczyźnianej. Akcentowano w tym zestawieniu zasadniczą literaturę historyczną i źródła drukowane, w mniejszym zaś stopniu materiały archiwalne. Przygotowano cztery tomy, w tym dla lat 1450-1586, jednak wybuch II wojny światowej zahamował pracę nad ich opracowywaniem, a częściowo nawet spowodował utratę dotychczasowych materiałów, co wpłynęło na utrudnienia w realizacji przyjętego planu. Mimo tych trudności udało się przygotować pracę, która przyniosła zadowalające wyniki w zakresie prostego skatalogowania wzmianek dla lat po 1450r., natomiast nie posunęła ona naprzód rozważań metodologicznych nad koncepcją owego katalogu oraz sposobami analizy zebranego materiału.
W roku 1972 powstała praca [[Janusz Pagaczewski|J. Pagaczewskiego]], pracownika Instytutu Geofizyki PAN, który w swoim dziele zawarł opis aż 26 trzęsień ziemi z okresu średniowiecza, odczuwalnych na terytorium Polski. Swój spis oparł on na wcześniejszym materiale, zgromadzonym przez [[H.L.Jeittelesa]], [[V. Karnika]] oraz wspomnianego już W.Laśka. Niestety, Pagaczewski jest w swojej pracy prawie całkowicie bezkrytyczny wobec materiału źródłowego, tak więc musimy podchodzić do niego z dużą rezerwą i zweryfikować jego spis.
Kolejną próbę wypełnienia luki, jaka istniała w historiografii odnośnie klęsk elementarnych, podjęła [[H.M. Malewicz]], wywodząca się z Centre d’Études Supérieueres de Civilisation Médiévale w Poitiers, której praca zdaje się realizować założenia przedstawione w Wiedniu w 1906r. Malewicz w swojej książce zajmuje się głównie pierwszymi czterema zagadnieniami, traktując wybiórczo dane dotyczące kwestii florystycznych i zoologicznych oraz antropologicznych. Jej praca spotkała się z krytyczną oceną [[Marek Derwich|M. Derwicha]], który w precyzyjny sposób wskazał Malewicz popełnione przez nią pomyłki. Skupił się on jednak prawie wyłącznie na błędach z zakresu kwerendy i precyzji stosowanych przez nią skrótów odnoszących się do przytaczanego materiału źródłowego. Nie wysnuł natomiast żadnych nowych wniosków jeśli chodzi o interesujące nas tutaj kwestie merytoryczne.
W tym miejscu należy zaakcentować, co zostało już wcześniej wspomniane, że większość spisów klęsk elementarnych nie realizuje podstawowych założeń krytycyzmu. W związku z tym wypada zgodzić się z postulatami podniesionymi przez Malewicz i Derwicha, iż należy rozróżnić zjawiska wyliczalne lub sprawdzalne, od informacji o zjawiskach częściowo sprawdzalnych lub całkowicie niesprawdzalnych. Sprawdzalność tych zjawisk polega natomiast na ich potwierdzeniu w kilku źródłach proweniencji polskiej lub krajów sąsiednich.
 
Linia 14:
Przyjmuje się, że w historii średniowiecza na terytorium Polski miały miejsce cztery trzęsienia ziemi, potwierdzone przez niezależne od siebie źródła historyczne. Ponadto występuje kilka dodatkowych, o których jednak mówi albo jedno tylko źródło, albo informacje o nich są zgoła niesprawdzalne, w związku z czym nie możemy z całą pewnością odpowiedzieć na pytanie, czy rzeczywiście miały ono miejsce, czy też raczej są zapisem innych wstrząsów sejsmicznych.
Pierwszym trzęsieniem ziemi, o jakim wzmiankę możemy znaleźć w źródłach, jest wstrząs, mający miejsce '''4 Maja 1201r.''' o 11h. ''Katalog trzęsień…'' następująco opisuje to poruszenie skorupy ziemskiej: „Burzące trzęsienie ziemi w Górnej Styrii (Murau 90). Odczute bardzo silnie w Czechach (Bohemia), na Morawach, w południowych i środkowych Niemczech oraz „w Polsce i na Śląsku”.
Większość źródeł małopolskich ([[Katalogi biskupów krakowskich]], [[Rocznik małopolski]], [[Rocznik Traski]], [[Rocznik Sędziwoja]], [[Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego|Roczniki…]] Długosza) podają błędną datę drugiego trzęsienia ziemi, które miało miejsce '''7. Lutego 1258r''', 15h. U Długosza czytamy: ”W tym samym roku nastąpiło trzęsienie ziemi w całej Polsce. Następnie z biegiem lat gnębiły Polskę spory, waśnie i liczne nieszczęścia. To samo trzęsienie ziemi było w Czechach, na Rusi i na Węgrzech”. Wymienia on je nawet dwukrotnie - drugi raz pod właściwą datą roczną (1258), ale błędną datą dzienną (31 stycznia). ''Katalog…'' określa je jako: „Silne trzęsienie ziemi w Polsce, zwłaszcza na Śląsku. Odczute w Czechach (Bohemia, Opawa), na Węgrzech i w Rosji”.
 
Kolejne trzęsienie ziemi miało mieć miejsce '''31 stycznia 1259r'''. Mimo iż wzmiankuje o nim tylko jedno źródło - mianowicie ''Roczniki wrocławskie'', uwzględniamy je w tym spisie. Wynika to z faktu, iż Długosz pomija informację o wstrząsie, który miał być odczuwalny zwłaszcza w Krakowie, na co wskazuje Pagaczewski: „Burzące trzęsienie ziemi w Polsce, zwłaszcza w Krakowie. Odczute na Śląsku i Morawach (Brno) ”. Skłania to do przyjęcia wniosku, iż Długosz odnotował obydwa trzęsienia ziemi (tj. z lutego 1258r. oraz ze stycznia 1259r.), jednakże błędnie je połączył.
Linia 30:
„W tymże zaś roku zdarzyło się trzęsienie ziemi w Królestwie Polskim, uznane za zjawisko nadprzyrodzone”. W ''Katalogu…'' czytamy: „Trzęsienie ziemi w Polsce. Wymieniona miejscowość Kraków”.
''Katalog…'' Pagaczewskiego nie wspomina o żadnych ruchach sejsmicznych w 1348r., jednak Długosz pod tą datą podaje następującą informację: „(…) wielkie trzęsienie ziemi, które nastąpiło w piątek, w uroczystość Nawrócenia św. Pawła i rozprzestrzeniło się po wszystkich krajach katolickich i barbarzyńskich. Wiele znakomitych miast rozpadło się, niektóre uległy całkowitemu zburzenie tak, ze z trudem można było dostrzec ich fundamenty”.
 
Redakcja Lubelska ''[[Katalog biskupów krakowskich|Katalogów biskupów krakowskich]]'', mówi o trzęsieniu ziemi 23 maja 1442r. Informację wiąże z zawaleniem się sklepienia w [[Kościół Mariacki w Krakowie|Kościele Mariackim]]. Być może chodzi o trzęsienie ziemi z roku następnego.
 
== Klęski elementarne a istotne wydarzenia historyczne ==
Linia 50:
Długosz J., Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego, red. i wstęp J. Wyrozumski, ks.11-12, Warszawa 2004, s.320.
 
Redakcja Lubelska Katalogów biskupów krakowskich, [w]: Monumenta Poloniae Historica, series nova, V, wyd. W. Szymański, Warszawa 1974.
 
Kodeks Biblioteki Kórnickiej, [w]: Monumenta Poloniae Historica, V, wyd. A. Bielowski, Lwów 1888.