Wojskowe sądy rejonowe (PRL): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m HotCat: Szybkie dodanie kategorii "Organy wymiaru sprawiedliwości w Polsce" |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, wikizacja, linki zewnętrzne |
||
Linia 1:
'''Wojskowy Sąd Rejonowy (WSR)''' - sądy utworzone na podstawie Dekretu [[PKWN]] z [[23 września]] [[1944]] r. oraz rozkazu organizacyjnego nr 023/org Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego
Powołano 14 rejonowych prokuratur i sądów wojskowych w:
Część historyków prawa uważa, że Wojskowe Sądy Rejonowe powołane zostały de facto w sposób bezprawny, gdyż dekret „Prawo o ustroju sądów wojskowych” z [[29 września]] [[1936]] r. na które powołano się tworząc WSR przewidywał co prawda istnienie organów sądowniczych o takiej nazwie, lecz miały one zupełnie inny charakter i inne kompetencje.
Pierwsi szefowie Wojskowych Sądów Rejonowych
* WSR w Białymstoku - kpt. Włodzimierz Ostapowicz
* WSR w Bydgoszczy - kpt. Stanisław Stasica
* WSR w Gdańsku - płk Piotr Parzeniecki
* WSR w Katowicach - mjr Stanisław Baraniuk
* WSR w Kielcach - mjr Michał Kowalski
* WSR w Krakowie - mjr Zbigniew Zawistowski
* WSR w Lublinie - mjr Wacław Trzepiński
* WSR w Łodzi - kpt. Mikołaj Nipie
* WSR w Olsztynie - mjr Jan Krzechowiec
* WSR w Poznaniu - mjr Władysław Garnowski
* WSR w Rzeszowie - mjr Stanisław Mercik
* WSR w Szczecinie - mjr Filip Feld
* WSR w Warszawie - ppłk Beniamin Karpiński
* WSR we Wrocławiu - mjr Bronisław Ochnio
Z dniem 5 sierpnia 1954 zostały rozwiązane sądy w Kielcach, Koszalinie i Rzeszowie, natomiast reszta z dniem 31 sierpnia 1955.
== Skazani ==
WSR upoważnione zostały do rozpatrywania spraw karnych nie tylko przeciwko żołnierzom Wojska Polskiego, [[Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego|Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego]], [[Wojska Ochrony Pogranicza|Wojsk Ochrony Pogranicza]] (od [[1949]]) i funkcjonariuszom [[Urząd Bezpieczeństwa Publicznego|Urzędów Bezpieczeństwa Publicznego]] czy [[Milicja Obywatelska|Milicji Obywatelskiej]], ale także osobom cywilnym oskarżonym o tzw. "zbrodnie stanu". Najczęściej byli to prawdziwi lub wyimaginowani przeciwnicy systemu komunistycznego, żołnierze różnych formacji polskiego podziemia niepodległościowego i partyzanci [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Powstańczej Armii]].
WSR uważane są z jeden z najbardziej represyjnych organów sądowniczych w stalinowskiej Polsce. Oskarżonym wymierzano niejednokrotnie na kary wieloletniego więzienia lub karę śmierci. Z dotychczasowych badań wynika, że WSR wydały ok. 3500 wyroków śmierci (ponad 1300 wykonano). Większość z nich zapadła z powodów politycznych
Od kilku lat [[Instytut Pamięci Narodowej]] publikuje wykazy osób skazanych przez WSR na karę śmierci z powodów politycznych:
*
* T. Kurpierz, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Katowicach 1946–1955, Katowice 2004.
* F. Musiał, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie 1946-1955, Kraków 2005.
* K. Szwagrzyk, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu 1946–1955, Wrocław 2002.
* J. Żelazko, „Ludowa” sprawiedliwość. Skazani przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Łodzi (1946–1955), Łódź 2007
== Zobacz też ==
[http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/21/3761/Lista_osob_skazanych_na_kare_smierci_przez_Wojskowe_Sady_Rejonowe_19461955.html Lista skazanych przez WSR w latach 19461955 na oficjalnej stronie IPN]
==Literatura==
▲*Tomasz Bereza, Piotr Chmielowiec - "Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie w latach 1946-1954", IPN
* F. Musiał, Polityka czy sprawiedliwość? Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie (1946–1955), Kraków 2005.
* K. Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Kraków–Wrocław 2005.
* M. Zaborski Ustrój sądów wojskowych w Polsce w latach 1944–1955, Lublin 2005.
[[Kategoria:Polska Rzeczpospolita Ludowa]]
|