Wersja z 10:07, 21 paź 2008 edytuj Siałababamak (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 22 197 edycji m int. ← poprzednia edycja		Wersja z 19:30, 10 lut 2009 edytuj anuluj edycję Buldożer (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 216 066 edycji m →‎Dziedzictwo Meiji: poprawa linków następna edycja →
Linia 3: ==Dziedzictwo Meiji== [[30 lipca]] [[1912]] zmarł cesarz [[Mutsuhito\|Meiji]] (明治天皇 ''Meiji [[cesarz Japonii\|Tennō]]'') i tron objął książę [[Yoshihito]] (嘉仁), rozpoczynając okres Taishō. Koniec [[epoka Meiji\|ery Meiji]] odznaczał się ogromnymi inwestycjami rządowymi i programami obronnymi w kraju i zagranicą, niemal wyczerpaną zdolnością kredytową i brakiem wymiany handlowej pozwalającej spłacić długi. Wpływy kultury zachodniej zapoczątkowane w erze Meiji były kontynuowane. [[Kobayashi Kiyochika]] (小林清親, 1847–1915), nie przerywając prac nad ''[[ukiyo-e]]'' (浮世絵), zaadaptował zachodni styl malarski. [[Okakura Kakuzo]] (岡倉覚三 lub 岡倉天心 ''Okakura Tenshin'', 1862–1913) utrzymał zainteresowanie tradycyjnym malarstwem japońskim. [[Mori Ōgai]] (森鴎外, 1862–1922) i [[Natsume Sōseki]] (夏目漱石, 1867–1916) studiowali na Zachodzie i wprowadzili nowocześniejsze spojrzenia na życie. Wydarzenia, które nastąpiły po [[~~restauracja~~epoka Meiji\|restauracji Meiji]] w 1868, oznaczały nie tylko spełnienie wielu krajowych i zagranicznych celów politycznych i ekonomicznych (przy jednoczesnym uniknięciu przez Japonię kolonizacji, co spotkało inne azjatyckie narody), ale również nowy ferment intelektualny, powiązany z rosnącym na całym świecie zainteresowaniem [[socjalizm]]em i rozwojem [[proletariat]]u miejskiego. Ideały wczesnych ruchów lewicowych obejmowały przyznanie [[Czynne prawo wyborcze\|czynnego prawa wyborczego]] wszystkim mężczyznom, dobrobyt społeczny, [[prawa pracownicze]] i pokojowy protest. Restrykcje rządowe wymierzone w ruchy lewicowe doprowadziły jednakże do radykalizacji działań, co z kolei wzmocniło restrykcje. Rezultatem było rozwiązanie Japońskiej Partii Socjalistycznej (日本社会党 ''[[Nihon Shakaitō]]'') zaledwie rok po jej powstaniu w 1906 i ogólna porażka ruchu socjalistycznego. Początek okresu Taishō naznaczył kryzys polityczny, który przerwał prowadzoną do tego momentu politykę kompromisu. Gdy [[Saionji Kinmochi]] (西園寺公望) próbował ograniczyć budżet na cele wojskowe, minister armii złożył rezygnację, pociągając za sobą rząd partii [[Seiyūkai]] (立憲政友会 ''Rikken-Seiyūkai'', "Konstytucyjne Stowarzyszenie Przyjaciół Polityki"). Gdy zarówno [[Yamagata Aritomo]] (山県有朋) jak i Saionji odmówili ponownego objęcia urzędu, genrō nie byli w stanie znaleźć rozwiązania. Publiczne oburzenie z powodu manipulacji rządu przez wojskowych oraz powołanie po raz trzeci na stanowisko premiera [[Katsura Tarō\|Katsury Tarō]] (桂太郎) doprowadziło do wzmożonych żądań zakończenia polityki genrō. Siły konserwatywne stworzyły w 1913 własną partię, mimo sprzeciwu "starej gwardii". Pod koniec 1914 ''Rikken Dōshikai'' (立憲同志会, "Konstytucyjne Stowarzyszenie Jednomyślnych") odebrała Seiyūkai większość w parlamencie.

Taishō (okres): Różnice pomiędzy wersjami