|
[[Grafika:Jamnik_czarny_krotkowlosy.jpg|right|thumb|250px|Jamnik krótkowłosy czarny]]
'''Jamnik krótkowłosy''' to jedna z ras [[jamnik|jamnika]]. Jest jego pierwotną postacią, która pochodzi od dawnych psów gończych z terenów dzisiejszych Niemiec. Głównym przeznaczeniem jamnika krótkowłosego jest gonitwa za zwierzyną, płoszenie i norowanie, chociaż obecnie jamniki bardzo dobrze sprawdzają się jako psy trzymane w mieszkaniach do towarzystwa.
Włos krótki, gęsty i gładko przylegający, który nie powinien być zbyt delikatny ani zbyt obfity. Pies ten ma swój charakter. Często te jamniki są uważane za najbardziej złośliwe ze wszystkich odmian. Bardzo silnie przywiązane do właściciela. Może w jego obronie oddać własne życie. Pies bardzo wrażliwy. Po podniesieniu na niego głosu bądź ręki może stać się agresywny wobec innych osób, również może stracić zaufanie do właściciela. Jak wiadomo jamnik po długim czasie z powrotem może ponownie zaufać właścicielowi.
Wysokość w kłębie 23-24 cm
[[fi:Mäyräkoira]]
[[sv:Tax]]
'''RYS HISTORYCZNY'''
Jego pochodzenie budzi wątpliwości; miłośnicy twierdzą, że pochodzi aż ze starożytnego Egiptu, choć na pewno narodził się w Niemczech, stąd jego oryginalna nazwa: Dachshund, Dackel lub Teckel. Z Egiptu do Niemiec: Już w starożytnym Egipcie istniały liczne rasy psów, z których część uwieczniono na płaskorzeźbach i posągach świątynnych. Archeolodzy nie wierzyli własnym oczom, kiedy zobaczyli rysunki odpowiadające jamnikowi w świątyni w Bescheb. Naukowcy jednak nie są pewni, czy w tym przypadku chodzi o jamnika, czy o podobnego doń psa. Pierwsze europejskie wzmianki o jamnikach pochodzą ze średniowiecznych Niemiec. Już w XIV w. można było przeczytać: "Psy o krótkich nogach wchodzą o wiele łatwiej pod ziemię niż inne i są bardziej przydatne do polowań na borsuki". Z Niemiec w świat: Rozpowszechnienie jamnika w Europie w XVI/XVII wieku zapoczątkowało wielokierunkowy rozwój tej rasy. Jednym z kierunków rozwoju była adaptacja jamnika do warunków zimowych, co objawiło się zmianami we wzorcu (masywniejsze łapy, skrócona kufa, większe uszy), który nie jest akceptowany w wielu krajach europejskich (jedynie w krajach skandynawskich). Jamnik adaptował się z trudem do chłodniejszego klimatu przez wiele dziesięcioleci, co było wynikiem wtórnego, lepszego przystosowania do ciepła. Innym kierunkiem rozwoju jamnika było przystosowanie go do różnego rodzaju polowań. Jamniki zatem były tresowane na: posokowce, psy zaganiające, buszujące, norowce. Zakres ich pracy nie ograniczał się tylko do wypłaszania borsuków z nory, gdzie jamnik był zdany sam na siebie, ale też do zaganiania dzików (jamniki szorstkowłose), buszowania w chaszczach i trzcinie oraz aportowania (długowłose).
'''ZACHOWANIE I CHARAKTER'''
Jamnik to pies bardzo żywy, odważny, czujny i inteligentny. Pomimo że jest silnie przywiązany do swojego opiekuna, nadal zachowuje wrodzoną niezależność. Od szczenięcia wymaga konsekwencji przy wychowaniu oraz dobrego kontaktu z opiekunem, bowiem w przeciwnym wypadku może się rozwinąć u psa złośliwy i nieprzyjemny charakter.
'''SZATA I UMASZCZENIE'''
Sierść krótka, gęsta, połyskliwa i gładka na miękkiej, elastycznej skórze. Ogon spiczasty, lekko owłosiony. Szata może byś jednobarwna, pręgowana albo cętkowana, przy czym wszystkie kolory są dozwolone - od czerwono-żółtego do czarnego z podpalanymi plamami.
'''CIEKAWOSTKI'''
Występuje w trzech odmianach szaty: krótkowłosy, długowłosy i szorstkowłosy oraz w trzech wielkościach: króliczy (karłowaty), miniaturowy i standardowy.
'''WIELKOŚĆ'''
Wielkość jamnika określamy na podstawie obwodu w klatce piersiowej:
do 30 cm - jamnik króliczy
do 35 cm - jamnik miniaturowy
Jamnika standardowego określamy wagowo: do 9 kg.
Wielkości te dotyczą wszystkich jamników, niezależnie od rodzaju włosa.
| 