'''Augustyn Łosiński''' (ur. [[8 stycznia]] [[1867]], zm. [[30 kwietnia]] [[1937]]) -– polski duchowny katolicki, [[biskup diecezjalny|biskup ordynariusz]] [[diecezja kielecka|diecezji kieleckiej]] w latach [[1910]]-[[1937]]. Uczęszczał do seminarium w [[Sankt Petersburg|Petersburgu]], gdzie przyjął [[święcenia kapłańskie]] [[24 kwietnia]] [[1892]]. [[Profesor]], [[kierownik duchowy|ojciec duchowny]] i [[rektor (seminarium)|rektor]] [[1904]] seminarium duchownego oraz [[kanonik]] kapituły katedralnej w Petersburgu [[1909]]. [[7 kwietnia]] [[1910]] mianowany biskupem kieleckim, [[sakra biskupia|sakrę biskupią]] przyjął [[5 czerwca]] [[1910]] w Petersburgu z rąk bp. [[Stefan Denisiewicz|Stefana Denisiewicza]], a [[ingres]] do katedry kieleckiej odbył [[29 czerwca]][[1910]]. Ustanowił nowy podział administracyjny diecezji, erygował wiele nowych parafii,reaktywował w [[1924]] roku [[kolegiata|kolegiatę]] w [[Wiślica|Wiślicy]]. Erygował muzeum , założył "Przegląd Diecezjalny", przeprowadził w [[1927]] w Kielcach I [[Synod]] Diecezjalny. Wspierał działalność wydawniczą, szkolnictwo katolickie i działalność charytatywną. Za jego rządów diecezja włączona została do metropolii krakowskiej w [[1925]].
W poglądach politycznych reprezentuje zdecydowany konserwatyzm. Po 1918 zdecydowany przeciwnik [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]]. Jego postawa po śmierci Piłsudskiego stała się przyczyną ostrego konfliktu między państwem polskim a Watykanem. W maju 1935 roku minister [[Józef Beck]] zażądał od papieża [[papież Pius XI|Piusa XI]] odwołania Łosińskiego. Konflikt zakończył się dopiero wraz ze śmiercią Łosińskiego.
