Nienadowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
|||
Linia 42:
Pierwsza wzmianka o Nienadowej pochodzi z dokumentów z 1441 roku, kiedy to miejscowość stanowiła przedmieście [[Dubiecko|Dubiecka]]. Osada w XV wieku wchodziła do dóbr Kmitów. Z ich to rąk przeszła na własność Stadnickich. W 1588 roku [[Stanisław Stadnicki]], zamienił tę miejscowość na [[Łańcut]] z Anną Pilecką. Następnymi właścicielami była rodzina Derszniaków, od których wieś nabyła rodzina [[Ignacy Krasicki|Ignacego Krasickiego]] z Dubiecka.
W XVIII stuleciu miejscowość była własnością Dembińskich. W dworze spędził lata chłopięce, u dziadka Jana Nepomucena Dembińskiego, znany później komediopisarz [[Aleksander Fredro]]. Dwór nienadowski rozebrał mąż Eleonory Bardeleben, [[Antoni Dembiński]] (oficer insurekcji kościuszkowskiej). W miejscu gdzie, stał wcześniej dwór, w początkach XIX w. wzniesiony został przez wuja Antoniego Dembińskiego wg projektu [[Christian Piotr Ainger|Christiana Piotra Aingera]], nowy budynek,
Podczas okupacji ruch oporu dokonał we wsi akcji, konfiskując hitlerowcom (2 marca 1942 roku) broń złożoną w gorzelni dworskiej. Inną udaną akcją ruchu oporu było uszkodzenie 13 maja 1944 roku mostu na
===Ciekawostki===
W latach 1881-1882 pracowała w Nienadowej, jako nauczycielka, [[Maria Bartusówna]], poetka okresu [[pozytywizm|pozytywizmu]].
Nienadowa należy do najdłuższych wsi [[powiat przemyski|powiecie przemyskim]], ciągnie się 4 km w kierunku północnym, dochodząc do pasma wzgórz o wysokości 443 m n.p.m.
| |||