Pieniński Potok: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
N: tekst artykułu, grafika, bibliografia |
uzupełnienie opisu |
||
Linia 4:
Pieński Potok ma długość 2,5 km i średni spadek 120 m/km. Dolina którą płynie to jedno z najbardziej dzikich miejsc w Pieninach. Stanowi [[obszar ochrony ścisłej]] i jest niedostępna turystycznie. Porasta ją bujny las mieszany, w stromych zboczach znajdują się białe ściany wapienne porośnięte bogatą florą [[rośliny wapieniolubne|roślin wapieniolubnych]]. W korycie potoku oprócz pospolitego wszędzie [[lepiężnik biały|lepiężnika białego]] zdarza się rzadki [[dzięgiel litwor|litwor arcydzięgiel]]. W dolinie stwierdzono występowanie 30 gatunków ptaków, w tym [[pliszka górska|pliszki górskiej]] i rzadkiego [[pluszcz]]a.
Tradycyjna nazwa Pieńskiego Potoku pochodzi z gwary ludowej i jest przez miejscową ludność używana do dzisiaj. W dokumentach pisanych znana jest już z [[1626]]. W literaturze jednak ostatnio coraz częściej wprowadza się nazwę Pieniński Potok. Jego doliną chodzono ok. [[1860]] do [[Zamek Pieniński|Zamku Pienińskiego]], w [[1907]] wyznakowano nawet wzdłuż potoku szlak turystyczny. Jednak w [[1930]] po wykupieniu terenu od prywatnych właścicieli szlak został zamknięty, a cały obszar doliny włączony do [[Pieniński Park Narodowy|Pienińskiego Parku Narodowego]] i uznany za matecznik dzikiej zwierzyny. Co ciekawe, już w 1626 w dokumencie przy nazwie Pieńskiego Potoku znajdujemy zapis: ''„zostawić go w pokoju dla zamrożenia zwierza na potrzebę zamkową”.''
=== Bibliografia ===
| |||