Urodzona jako '''Marjorie Ford''' w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] w rodzinie Alberta Jamesa Forda i Virginii Marthy Wright. Miała młodszą siostrę Jean Valentine Ford (ur. 1914). W wieku 11 lat została nazwana przez rodzinę '''Thelmą''' i imię to zostało dołączone do jej nazwiska.
Karierę aktorki rozpoczęła w [[26 stycznia]] [[1925]] roku występując na [[Broadway]]u w sztuce ''Hell's Bells'' u boku [[Humphrey Bogart|Humphreya Bogarta]]. Na scenie pracowała do roku [[1970]] grając w ponad 30 sztukach. W [[1949]] roku otrzymała [[Nagroda Tony|nagrodę Tony]] dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę w sztuce ''Goodbye, My Fancy''. Nagrodę tę otrzymała jeszcze dwukrotnie, lecz dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej za m.in. rolę w sztuce ''Wróć, mała Shebo''. Dwa lata po zejściu sztuki z afisza, Booth występuje w jej filmowej adaptacji, która jest zarazem jej filmowym debiutem. Za film otrzymuje [[Nagroda Akademii Filmowej|Oscara]] dla [[Oscar dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej|najlepszej aktorki pierwszoplanowej]], nagrodę aktorką podczas [[Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu w Cannes]] i [[Złoty Glob]]. Jednak mimo tego sukcesu, kino wiele jej nie zaproponowało. Booth więc sukces kontynuowała grając w telewizyjnym serialu ''[[Hazel (serial telewizyjny)|Hazel]]'', gdzie przez cztery lata wcielała się w postać Hazel Burke, kompetentnej gosposi. Za rolę otrzymała dwukrotnie [[Nagroda Emmy|nagrodę Emmy]] dla najlepszej aktorki w serialu komediowym.
Aktorka zmarła w wieku 94 lat w swoim domu znajdującym się w [[North Chatham]] w stanie [[Massachusetts]]. Spoczęła w Mount Hebron Cemetery w [[New Jersey]].
