Stanisław Arczyński: Różnice pomiędzy wersjami

'''Stanisław Jan Arczyński''' (ur. [[24 czerwca]] [[1895]] w [[Luboszewy|Luboszewach]], pow. [[Brzeziny]], zm. [[3 stycznia]] [[1959]] w [[Londyn]]ie) – [[pułkownik]] [[Wojska inżynieryjne|saperów]] [[Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]].

 

W latach [[1907]]-[[1914]] uczęszczał do gimnazjum w [[Warszawa|Warszawie]]. Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], wstąpił w [[1915]] r. do Aleksandrowskiej Szkoły Inżynierii w [[Kijów|Kijowie]]. Od [[1916]] r. do grudnia [[1917]] r. służył jako oficer w rosyjskim 4 Batalionie Saperów. Następnie wstąpił do [[1 Korpus Polski|1 Korpusu Polskiego]] gen. [[Józef Dowbor-Muśnicki|Józefa Dowbora-Muśnickiego]], w którym służył w 1 Baonie Pontonowym. Uczestniczył wówczas w walkach z bolszewikami. Po rozwiązaniu Korpusu był członkiem [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]] i należał do organizacji [[Zarzewie]].

 

W listopadzie [[1918]] r. wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Początkowo został dowódcą plutonu, a potem kompanii pontonowej w [[1 Pułk Inżynieryjny|1 Pułku Inżynieryjnym]]. W [[1919]] r. brał udział w walkach o [[Lwów]] i [[Małopolska Wschodnia|Małopolskę Wschodnią]] jako dowódca grupy pontonowej w [[3 Dywizja Piechoty Legionów|3 Dywizji Piechoty Legionów]]. Następnie wraz ze swoim pododdziałem został przerzucony na północno-wschodni odcinek frontu, gdzie wyróżnił się szybkim wybudowaniem mostów na [[Świsłocz]]y i [[Niemen|Niemnie]], za co po wojnie odznaczono go [[Virtuti Militari|Orderem Virtuti Militari]].

 

Po zakończeniu działań wojennych, przeszedł w [[1921]] r. kurs uzupełniający oficerów sztabu. Do [[1927]] był zastępcą dowódcy i dowódcą III batalionu [[2 Pułk Saperów Kaniowskich|2 Pułku Saperów Kaniowskich]] w [[Puławy|Puławach]]. W latach 1927-1929 dowodził [[Centrum Wyszkolenia Saperów|Batalionem Szkolnym Saperów]] w [[Modlin]]ie. W 1929 r. ukończył kurs dla oficerów sztabu saperów w [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Do 5 grudnia [[1934]] r. był szefem saperów przy II wiceministrze spraw wojskowych. Otrzymał wówczas podziękowanie od I wiceministra spraw wojskowych gen. bryg. [[Tadeusz Kasprzycki|Tadeusza Kasprzyckiego]] za podniesienie poziomu wyszkolenia wojsk saperskich i sprawne kierowanie nimi podczas powodzi oraz odbudowę mostów, dróg i regulację rzek. Ze względu na swoje zasługi został mianowany komendantem Szkoły Podchorążych Inżynierii, a w 1936 r. został komendantem Wyższej Szkoły Inżynierii w [[Warszawa|Warszawie]]. Funkcję tę sprawował do wybuchu [[kampania wrześniowa|wojny obronnej 1939 r.]]

 

Po klęsce wrześniowej przedostał się do [[Francja|Francji]], gdzie został komendantem polskiego [[Centrum Wyszkolenia Saperów]] przy francuskim 6 Pułku Saperów w [[Angres]]. Po upadku Francji ewakuował się do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Był dowódcą saperów w sztabie Najwyższego Wodza. Po zakończeniu wojny i demobilizacji osiedlił się w Anglii. Zmarł 3 stycznia 1959 r. w Londynie.

 

* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari]]

* [[Krzyż i Medal Niepodległości|Krzyż Niepodległości]]

* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]]

 

* [[major]] - ze starszeństwem z [[1 lipca]] [[1923]]

* [[podpułkownik]] - ze starszeństwem z [[1 stycznia]] [[1931]]

 

* Zdzisław Barszczewski, ''Sylwetki saperów'', Warszawa 2001.

* ''Rocznik Oficerski 1924'', s. 800, 829,

 

{{DEFAULTSORT:Arczyński, Stanisław}}

[[Kategoria:Oficerowie saperów II RP]]

[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Virtuti Militari]]