Światło zodiakalne: Różnice pomiędzy wersjami

'''Światło zodiakalne''' - słaba poświata, ukazująca się na nocnym niebie w pasie przebiegającym wzdłuż [[ekliptyka|ekliptyki]] ([[zodiak]]u, stąd nazwa) w pobliżu [[słońce|Słońca]]. Najlepsze warunki do obserwacji występują na wiosnę po zachodzie Słońca na zachodniej części nieba lub podczas jesieni przed wschodem [[Słońce|Słońca]] na wschodniej części nieba. Światło zodiakalne jest tak słabe, że nawet blask [[Księżyc]]a może uniemożliwiać obserwację tego zjawiska [[gołe oko|gołym okiem]]. Światło zodiakalne zmniejsza swą intensywność wraz ze wzrostem odległości kątowej od Słońca, ale podczas bardzo ciemnych nocy zjawisko to zostało zaobserwowane wzdłuż całej [[ekliptyka|ekliptyki]]. Badania wykazały, że światło zodiakalne pokrywa zasięgiem całe niebo, będąc odpowiedzialnym za 60% całkowitego świecenia nieba w bezksiężycową noc. Słabe świecenie, znane jako '''przeciwświecenie''' (''Gegenschein''), występuje też dokładnie naprzeciw Słońca.

 

Światło zodiakalne wytwarzane jest przez światło słoneczne, które jest odbijane od cząstek pyłu kosmicznego, którego ilość w [[przestrzeń międzyplanetarna|przestrzeni międzyplanetarnej]] jest znaczna. Ilość pyłu potrzebna, by zaobserwować światło zodiakalne jest zdumiewająco mała; jeśli byłyby to cząstki o wielkości 1 mm z takim samym [[albedo]] jak Księżyc, to każda cząstka byłaby oddalona o 8 km od najbliższego sąsiada. Cząstki te występują w obszarze przestrzeni kosmicznej o kształcie soczewki ze środkiem skoncentrowanym na [[słońce|Słońcu]] i sięgającym daleko poza orbitę Ziemi. Gegenschein może występować dlatego, iż cząstki będące bezpośrednio naprzeciw Ziemi są w pełnej fazie (por. [[faza Księżyca]]).

 

{{commonscat|Zodiacal light}}

* [[przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki|przegląd zagadnień z zakresu astronomii]].