Bronisław Chajęcki: Różnice pomiędzy wersjami

Podczas obrony Warszawy przed wojskami niemieckimi we wrześniu [[1939]] prezydent [[Stefan Starzyński]] 11 września postawił go na czele Komisariatu Cywilnego Obrony Pragi jako swojego zastępcę; kierował też ze strony władz cywilnych obroną przeciwlotniczą stolicy. W czasie okupacji niemieckiej od 30 września 1939 do wybuchu [[kalendarium powstania warszawskiego - 1 sierpnia|1 sierpnia]] [[1944]] [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] sprawował funkcję kierownika Miejskiego Biura Dzielnicowego Warszawa Praga. Jednocześnie już od października 1939 zaangażował się w działalność konspiracyjną. Był współorganizatorem organizacji podziemnej [[Warszawianka]], z którą przeszedł do organizacji [[Unia]]. Został w niej komendantem wojskowym na Pragę. W marcu [[1942]], po scaleniu Unii z AK, został oddelegowany na stanowisko komendanta [[Państwowy Korpus Bezpieczeństwa|Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa]] na obszar Warszawy, którym kierował pod ps. "Boryna" lub "Maciej Boryna". Brał udział w powstaniu warszawskim jako dowódca oddziału PKB, a także przy produkcji broni i materiałów wybuchowych. Po kapitulacji powstańców uciekł z transportu jenieckiego i udało mu się dotrzeć do oddziałów partyzanckich Grupy Kampinos AK. W marcu [[1945]] zgłosił się do LWP; został dowódcą kompanii kolejno w 4, 1 i 2 Pułkach Piechoty. Otrzymał awans do stopnia kapitana. We wrześniu [[1946]] został zdemobilizowany. Objął funkcję kierownika referatu administracyjnego, a następnie przewodniczącego rady zakładowej w Okręgowym Oddziale Przemysłowo-Rolnym Spółdzielni Społem. Później został nauczycielem w Publicznej Szkole Metalowej w [[Pruszków|Pruszkowie]].

 

 

== Odznaczenia ==