|
#REDIRECT[[Pieniądz]]
'''Środki pieniężne''' są najbardziej płynnym składnikiem majątku obrotowego, przeznaczonym na bieżące wydatki oraz zapłatę bieżących zobowiązań o najkrótszym terminie ich wymagalności. Środki pieniężne obejmują krajowe i zagraniczne środki płatnicze przechowywane w kasie jednostki lub na rachunku bankowym.
Za ich pomocą są regulowane różnego rodzaju należności i zobowiązania między kontrahentami. Środki pieniężne krajowe i zagraniczne obejmują:
środki płatnicze przechowywane w kasach jednostki /banknoty i monety/ oraz bony skarbowe
pieniądze zgromadzone na rachunkach bankowych lub w formie lokat pieniężnych
czeki i weksle obce, płatne w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty ich wystawienia
metale szlachetne, jeśli nie są zaliczane do rzeczowych składników majątku obrotowego.
Rozliczenia środków pieniężnych mogą być dokonywane w formie gotówkowej lub bezgotówkowej i dotyczyć transakcji wyrażonych w walucie polskiej i obcej. Obrót gotówkowy realizowany jest w każdej jednostce gospodarczej za pośrednictwem kasy. Obrót bezgotówkowy realizuje się za pośrednictwem banków, w których jednostka gospodarcza posiada otwarte rachunki. Forma rozliczeń zależy od zawartych umów z innymi podmiotami, a także od ograniczeń wynikających z obowiązkowych regulacji prawnych.
Według obowiązującego układu bilansu dla jednostek gospodarczych środki pieniężne są ujmowane w pozycjach:
środki pieniężne w kasie ,
środki pieniężne na rachunkach bankowych,
inne środki pieniężne.
Formę rozliczeń pieniężnych ustalają strony w drodze umowy. Jednak ustawa o działalności gospodarczej ogranicza stosowanie operacji gotówkowych między kontrahentami prowadzącymi księgi rachunkowe lub podatkowe księgi przychodów i rozchodów. Jednostki te mają obowiązek posiadania rachunku bankowego i za jego pośrednictwem rozliczania wszystkich transakcji gospodarczych.
Środki pieniężne wycenia się na dzień bilansowy według wartości nominalnej. Gotówkę wyrażoną w walutach obcych znajdujących się jednostkach prowadzących kupno i sprzedaż walut obcych wykazuje się na dzień bilansowy po kursie, po którym nastąpił ich zakup, jednak w wysokości nie wyższej od obowiązującego na dzień bilansowy średniego kursu ustalonego dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
Gotówkę oraz pieniądze ulokowane na rachunkach bankowych wyrażone w walutach obcych wycenia się na dzień bilansowy po obowiązującym w tym dniu średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
Powstałe różnice kursowe w związku z wyceną na dzień bilansowy środków pieniężnych zalicza się do przychodów lub kosztów operacji finansowych.
Natomiast w ciągu roku obrotowego ujmuje się w księgach rachunkowych wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze dotyczące środków pieniężnych po kursie kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta jednostka.
Rozchód zagranicznych środków pieniężnych zakupionych po różnych kursach wycenia się, stosując zasadę:
kursów przeciętnych,
pierwsze przyszło - pierwsze wyszło,
ostatnie przyszło - pierwsze przyszło.
Zgodnie z umową wartość otrzymanych środków pieniężnych jest niższa od zobowiązania zapłaty za nie, to różnica ta stanowi czynne rozliczenie międzyokresowe kosztów, które odpisuje się w koszty operacji finansowych w równych ratach w ciągu okresu na jaki zaciągnięto zobowiązania.
| 