Strategic Arms Limitation Treaty (II): Różnice pomiędzy wersjami

Głównym powodem rozpoczęcia rozmów, były rozmieszczone w Europie radzieckie rakiety średniego zasięgu [[SS-20 Saber]]. Chcąc utrzymać równowagę na starym kontynencie, prezydent USA J. Carter, prezydent [[Francja|Francji]] [[Valéry Giscard d'Estaing|V. Giscard d'Estaing]], kanclerz [[RFN]] [[Helmut Schmidt|H. Schmidt]] oraz premier brytyjski [[James Callaghan|J. Callaghan]] podczas obrad w [[Gwadelupa|Gwadelupie]] podjęli [[6 stycznia]] [[1979]] r. jedną z najważniejszych decyzji strategicznych Zachodu po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]]. Zdecydowali o rozmieszczeniu w Europie 464 supernowoczesnych manewrujących pocisków typu Cruise ([[BGM-109 Tomahawk]]) i 108 nie mniej nowoczesnych rakiet [[MGM-31 Pershing]]. Decyzja ta połączona była z ofertą niezwłocznych rozmów rozbrojeniowych na temat broni średniego zasięgu. Gospodarka radziecka nie była w stanie w tak krótkim czasie wyprodukować porównywalnej broni. W rezultacie [[ZSRR]] musiał albo powrócić do polityki odprężenia i wycofać rakiety SS-20, albo pogodzić się z tymczasową przewagą militarna [[NATO]] i jednocześnie uruchomić ogromne środki finansowe, konieczne do technologicznego współzawodnictwa z Zachodem.