Muzyka liturgiczna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: uk:Духовна музика |
lit. |
||
Linia 1:
'''Muzyka liturgiczna''', inaczej kościelna, to [[muzyka]] służąca obrzędowi religijnemu, która według zaleceń władz danego [[Kościół (organizacja)|kościoła]] jest odpowiednia przy odprawianiu [[Liturgia|liturgii]].
W [[Kościół rzymskokatolicki|Kościele katolickim]] reguły wykonywania utworów muzycznych są [[Kodyfikacja|skodyfikowane]] i określają je [[Encyklika|encykliki]] i [[konstytucja apostolska|konstytucje]]: Motu Propria [[Pius X|Piusa X]] ([[1903]]), Divini cultus [[Papież Pius XI|Piusa XI]] ([[1928]]), Mediator Dei ([[1947]]) oraz Musicae sacrae disciplina [[Papież Pius XII|Piusa XII]] ([[1955]]), konstytucja [[Sobór|soborowa]] Sacrosanctum Concilium ([[1963]]). Udział muzyki w liturgii mogą również regulować instrukcje Kongregacji do Spraw Seminariów i Uniwersytetów i do Spraw Kultu. Muzyka spełnia rolę służebną w stosunku do liturgii, i ma na celu uświęcać człowieka i głosić chwałę [[Bóg|Boga]]. Była też inna interpretacja muzyki liturgicznej, której reprezentantem był
Muzyka liturgiczna rozwinęła się z jednogłosowego [[Chorał gregoriański|chorału gregoriańskiego]]. Poprzez dodawanie doń głosów powstawały wielogłosowe formy [[organum]], konduktusu, [[motet]]u. Szczytową komplikację [[Polifonia|polifoniczną]] osiągnęła w twórczości kompozytorów [[Niderlandy (region historyczny)|niderlandzkich]]. Styl [[Chór (muzyka)|chóralny]] [[a cappella]] stał się wzorem muzyki kościelnej uznanym przez „[[Sobór trydencki]]” ([[1545]]-[[1563]]). [[Barok]] w kościele katolickim rozwinął gatunki wokalno-instrumentalne: [[oratorium]] i [[Kantata|kantaty]].
| |||