'''Epoka Taishō''' ([[język japoński|jap.]]: 大正時代, ''Taishō-jidai'', "okresera wielkiej słusznościsprawiedliwości") – okres w historii [[Japonia|Japonii]] trwający od [[30 lipca]] [[1912]] do [[25 grudnia]] [[1926]], przypadający na panowanie cesarza [[Yoshihito]]. Centrum władzy politycznej przesunęło się od dawnej oligarchicznej grupy "starszych mężów stanu" (元老 ''[[genrō]]'') w kierunku [[Zgromadzenie Narodowe (Japonia)|parlamentu]] (国会) i partii demokratycznych, między innymi z powodu słabego zdrowia nowego cesarza. Z tego powodu era jest uważana za czas ruchów liberalnych w Japonii, znanych jako "demokracja okresu Taishō". Okres ten wyraźnie odróżnia się od poprzedzającego go chaotycznego okresu [[Epoka Meiji|Meiji]] i następującego po nim okresu [[Shōwa]], charakteryzującego się tendencjami [[militaryzm|militarystycznymi]].
