Stefan Biskupski (duchowny): Różnice pomiędzy wersjami

▲Diecezją warmińską kierował tymczasowo w skomplikowanej sytuacji polskiego kościoła po aresztowaniu prymasa [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]]. Tuż po aresztowaniu Wyszyńskiego zatrzymany został również warmiński wikariusz kapitulny [[Wojciech Zink]] i 3 października [[1953]] [[kapituła warmińska]] wybrała w jego miejsce [[Jan Hanowski|Jana Hanowskiego]]. Wyboru tego nie zaakceptował przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski biskup [[Michał Klepacz]] (zgłosił zarzut formalny, iż w tym wyborze uczestniczył nieuprawniony ks. Stefan Zajkowski, będący jedynie kanonikiem honorowym), który jednocześnie uzgodnił z władzami państwowymi kandydaturę Stefana Biskupskiego na tymczasowego rządcę diecezji warmińskiej. Formalnego wyboru Biskupskiego na wikariusza kapitulnego kapituła dokonała 11 października 1953, w ostatnim dniu dopuszczalnym prawem kanonicznym i w okrojonym składzie (jedynie 3-osobowym: [[Józef Łapot]], [[Augustyn Szarnowski]] i [[Leon Kamiński]]). Biskupski objął urząd 13 października, dwa dni potem wystosował orędzie do duchowieństwa i wiernych. 16 października biskup Klepacz nadał mu prawa i obowiązki biskupa rezydencjalnego, z wyjątkiem tych, które wymagałyby charakteru biskupiego; otrzymał prawo [[bierzmowanie|bierzmowania]], posługiwania się [[mitra|mitrą]] i [[pastorał]]em oraz używania przywilejów [[protonotariusz apostolski|protonotariusza apostolskiego]] ''de numero participantium''.

▲Biskupski dokonał obsady wakujących stanowisk w kurii diecezjalnej (kanclerza, referenta do spraw nauczania i śpiewu kościelnego, mianował nowego notariusza); jego poprzednik Wojciech Zink pozostawił kilka stanowisk nieobsadzonych wobec zgłaszanych sprzeciwów ze strony władz państwowych. Nowy wikariusz kapitulny wprowadził także comiesięczne tzw. Godziny Święte dla duchowieństwa z [[Olsztyn]]a i okolic, obejmujące adorację [[Najświętszy Sakrament|Najświętszego Sakramentu]] oraz konferencje ascetyczne lub naukowe odczyty, prowadzone przez profesorów Akademii Teologii Katolickiej i seminarium olsztyńskiego. Zarządził egzaminy jurysdykcyjne dla księży, obejmujące zagadnienia teologii dogmatycznej, teologii moralnej, prawa kanonicznego i liturgii, oraz egzaminy wikariuszowskie, niezbędne do uzyskania samodzielnych stanowisk. Zajął się kwestią ujednolicenia uposażenia wikariuszy. Skonkretyzował również podejmowane przez Wojciech Zinka (a wcześniej [[Teodor Bensch|Teodora Benscha]]) działania na rzecz księży-emerytów, tworząc dla nich dom emeryta w [[Orneta|Ornecie]] pod opieką sióstr [[katarzynki|katarzynek]] (1955).

▲W [[1954]] udało się Biskupskiemu doprowadzić do wznowienia "Warmińskich Wiadomości Diecezjalnych" (pod redakcją ks. [[Franciszek Bryx|Franciszka Bryxa]]), wydawanych początkowo jako kwartalnik, potem dwumiesięcznik. Wznowienie działalności wydawniczej objęło wkrótce także inne publikacje, jako pierwszy ukazał się w 1954 ''Zbiór pieśni nabożnych dla Warmii i Mazur. Śpiewnik diecezji warmińskiej'' w opracowaniu ks. Antoniego Sikorskiego. W ramach dążenia do ujednolicenia i repolonizacji diecezjalnego życia liturgicznego Biskupski nakłonił przewodniczącego Konferencji Episkopatu biskupa Klepacza do zmian w kalendarzu liturgicznym diecezji; wprowadzono m.in. wspomnienia [[Stanisław ze Szczepanowa|świętego Stanisława Męczennika]], [[Matka Boska Częstochowska|Matki Boskiej Częstochowskiej]] i [[Stanisław Kostka|świętego Stanisława Kostki]] oraz uroczystości dziękczynne za [[bitwa pod Grunwaldem|zwycięstwo pod Grunwaldem]], a także polski rytuał wystawiania Najświętszego Sakramentu. Z innych działań Biskupskiego jako zwierzchnika diecezji można wymienić wydłużenie do dwóch lat okresu przygotowawczego do pierwszej komunii (1954) czy zarządzenie zabezpieczania Eucharystii przez wbudowywanie ogniotrwałego [[tabernakulum]] (po serii kilku przypadków znieważenia Eucharystii latem 1954, zarządził wówczas także odprawianie nabożeństw ekspiacyjnych).

▲Cieniem na pozytywne działania ks. Biskupskiego, które m.in. doprowadziły do usprawnienia pracy kurii, kładła się jego uległa postawa wobec władz państwowych. Wikariusz kapitulny odbywał regularne comiesięczne spotkania z przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej [[Juliusz Malewski|Juliuszem Malewskim]] oraz kierownikiem Samodzielnego Referatu do Spraw Wyznań [[Leopold Topczewski|Leopoldem Topczewskim]], dostosowując się do większości poleceń. Na żądanie władz dokonywał zmian proboszczów i dziekanów, duchownych nakłaniał do składania państwowego ślubowania. Na okres pełnienia przez niego funkcji wikariusza kapitulnego przypadły liczne przypadki prób werbowania księży do współpracy z [[Urząd Bezpieczeństwa|Urzędem Bezpieczeństwa]], a także m.in. likwidacja modlitw w szkołach i zastąpienie ich apelami (1954), likwidacja nauki religii w szkołach zawodowych, żądania ukarania księży "łamiących praworządność ludową" i usunięcia rektora seminarium "Hosianum" Józefa Łapota. W sprawach tych Biskupski nie zabierał krytycznego głosu, potrafił natomiast przesunąć termin uroczystości zakończenia jubileuszowego Roku Maryjnego w grudniu 1954, by nie kolidował on z wyborami do rad narodowych, czy przypominać o obowiązku meldunkowym zakonników przybywających na rekolekcje wielkopostne, co w praktyce dawało władzom możliwość odmowy meldunku i tym samym zorganizowania rekolekcji. W piśmie z lutego 1955 Biskupski zwracał uwagę, by tematyka rekolekcji miała wyłącznie charakter religijny ("omawianie prawd wiary winno mieć charakter pozytywny bez ustosunkowywania się do osób lub instytucji odmiennych ideologicznie").