'''Łotewska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza''' ([[łot.]] ''Latvijas Sociāldemokrātiskā Strādnieku Partija'', '''LSDSP''') -– [[Łotwa|łotewskie]] ugrupowanie polityczne o charakterze [[Socjaldemokracja|socjaldemokratycznym]].
== Historia ==
Korzenie partii sięgają początków [[XX wiek]]u, gdy w [[1905]] roku łotewscy socjaliści zaczęli się domagać autonomii dla [[Łotwa|Łotwy]] w ramach imperium rosyjskiego. Formalnie Łotewska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza została powołana do życia [[17 czerwca]][[1918]] roku w wyniku rozłamu w ruchu socjalistycznym. - opowiedziałaOpowiedziała się za niepodległością państwa od [[RFSRR|sowieckiej Rosji]], odrzucając [[Dyktatura proletariatu|dyktaturę proletariatu]] i dążąc do budowy [[socjalizm]]u w państwie narodowym drogą parlamentarną. W dwudziestoleciu międzywojennym ŁSDPRLSDSP była obok ruchuZwiązku ludowegoLudowego jednym z dwóch głównych obozów politycznych w kraju. W zgromadzeniu konstytucyjnym z [[1920]]rokuuzyskała otrzymaławiększość 57 miejsc na 120,. wW późniejszych wyborach notowała już słabsze wyniki: (31 na 100 w [[1922]], 33 w [[1925]], 26 w [[1928]] i 21 w [[1931]]) -, jednak w różnych okresach pozostawała częścią koalicji rządzącej. Jej liderem w okresie międzywojennym był [[Pauls Kalniņš]] - marszałek [[Sejm łotewski|saeimy]] w latach [[1925]]-[[1934|34]]1925–1934. Innym znanym politykiem pozostawał [[Marģers Skujenieks]] (premier [[1926]]-[[1928|28]]1926–1928, [[1931]]-[[1933|33]]1931–1933).
ŁSDPRLSDSP różniła się ze [[Związek Chłopski|Związkiem Chłopskim]] [[Karlis Ulmanis|Karlisa Ulmanisa]] w wielu zasadniczych sprawach. - opowiadałaOpowiadała się za większym uprzemysłowieniem [[Łotwa|Łotwy]], miała inne koncepcje odnośnie reform rolnych. W polityce zagranicznej zamiast bliskiej współpracy z [[Polska|Polską]], [[Litwa|Litwą]] i [[Estonia|Estonią]], domagała się zachowania poprawnych stosunków z [[Niemcy|Niemcami]] i [[ZSRR]].
Po zamachu stanu z maja [[1934]] roku działalność ŁSDPRLSDSP została zakazana, partia odrodziła się dopiero na emigracji po [[1940]] roku. Jednym z jej głównych polityków był wówczas [[Bruno Kalniņš]], syn [[Pauls Kalniņš|Paulsa]].
== Po 1990 roku ==
Po odzyskaniu przez [[Łotwa|Łotwę]] niepodległości doszło do wskrzeszenia zakazanej w [[Łotewska Socjalistyczna Republika Radziecka|czasach sowieckich]] [[Socjaldemokracja|socjaldemokracji]]. - dwieDwie partie-następczynie ŁSDPRLSDSP zjednoczyły się wraz z reformistyczną lewicą postkomunistyczną w Łotewską Socjaldemokratyczną Partią Robotniczą, (LSDSP) nawiązując nazwą do przedwojennych i emigracyjnych tradycji. W wyborach sejmowych z [[1998]] roku ugrupowanie zdobyło 12,87% głosów i, otrzymałoco przełożyło się na 14 miejsc w parlamencie,. sukcesySukcesy odnotowywałoodnotowało też w samorządach, szczególnie w Rydze, gdzie socjaldemokrata [[Gundars Bojārs]] został w [[2001]]rokuwybrany burmistrzem miasta. W wyborach krajowych z [[2002]] i [[2006]]roku pariapartia nie przekroczyła progu wyborczego -, od tego czasu znajduje się w opozycji pozaparlamentarnej. JestDo 2009 była reprezentowana w dumie miejskiej w Rydze przez 7 radnych znajdujących się w opozycji wobec mera [[Jānis Birks|Jānisa Birksa]]. WspółrządziWspółrządziła w [[Dyneburg]]u i [[Olaine]]. Obecnym szefem partii jest [[Jānis Dinevičs]].
