Opozycja wenezuelska posiadająca swobodny dostęp do mediów prywatnych (ponad 90% rynku) oraz skoncentrowana wokół wielkich przedsiębiorców regularnie oskarża Chaveza o chęć budowy [[Dyktatura|dyktatury]] i [[populizm]]<ref>[https://www.internacjonalista.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=121:alessandro-villari-wolno-sowa-w-wenezueli-4-odpowiedzi-na-4-kamstwa&catid=9:dzial-ameryka-lacinska&Itemid=19 Znana''Wolność jestsłowa w AmeryceWenezueli Łacińskiej- z4 agresji,odpowiedzi zna jaką odnosi się do lewicowych poglądów prezydenta i4 do całego ruchukłamstwa'']</ref>. W 2002 r. opozycjoniści skupieni wokół szefa konfederacji pracodawców [[Pedro Carmona|Pedro Carmony]] zorganizowali [[zamach stanu w Wenezueli w 2002|nieudany zamach stanu]], prawdopodobnie wspierany przez [[CIA]]<ref name="thirdworld">[http://www.thirdworldtraveler.com/South_America/US_Coup_Venezuela.html ''The US and the Coup in Venezuela'']</ref> Udało im się sformować rząd tymczasowy, jednakna Chavezczele zostałktórego uwolnionystał przez[[Pedro sympatyzujących z nim wojskowychCarmona]], ajednak przedeChavez wszystkimzostał przez sam naród wenezuelski,uwolniony i wrócił do prezydenckiego pałacu Miraflores. Opozycja doprowadziła również do kryzysu w wydobyciu ropy naftowej (masowy lock-out na przełomie lat 2002/2003) oraz prowadzi konsekwentną kampanię antychavistowską w mediach.
W 2004 r. opozycja, wykorzystując zapis konstytucyjny o możliwości odwołania prezydenta w trakcie kadencji, zdołała zebrać liczbę podpisów konieczną do rozpisania stosownego [[referendum]]. Chavez odniósł w nim jednak zwycięstwo i został na urzędzie.
