Wiesław Domasłowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Naprawa linku do strony ujednoznaczniającej |
m poprawa linków |
||
Linia 4:
W latach [[1947]]-[[1952]] studiował chemię na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, pracę magisterską pisał pod kierunkiem prof. dr. Witolda Zacharewicza. Z UMK związał całą drogę naukową. Rozprawę doktorską ''Badania nad technologią materiałów do kitowania i rekonstrukcji kamiennych rzeźb i detali architektonicznych'' obronił [[1964]] (promotor prof. dr Ernest Pischinger), przewód habilitacyjny ukończył [[1967]] (rozprawa ''Badania nad strukturalnym wzmacnianiem kamieni roztworami żywic epoksydowych''), tytuł [[profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]] zyskał [[1975]], a [[profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]] w [[1989]] r.
Od zakończenia studiów pracował w Katedrze Technologii i Technik Malarskich, a następnie (od [[1969]]) w Instytucie Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa na [[Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika|Wydziale Sztuk Pięknych UMK]], jako zastępca asystenta i asystent ([[1952]]-[[1953]]), starszy asystent ([[1953]]-[[1955]]), [[adiunkt]] ([[1955]]-[[1967]]) i [[docent]] ([[1967]]-[[1975]]), profesor nadzwyczajny ([[1975]]-[[1989]]), profesor zwyczajny ([[1989]]-[[2007]]).
W latach [[1968]]-[[1969]] był kierownikiem katedry, następnie, od [[1969]] do [[1979]] i od [[1984]] do [[1987]] r. dyrektorem Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa UMK, w latach [[1978]]-[[1981]] [[prorektor]]em do spraw nauki i współpracy z zagranicą. Od [[1969]] do [[2000]] r. był kierownikiem Zakładu Konserwacji Elementów i Detali Architektonicznych. W latach [[1968]]-[[1985]] kierownik Laboratorium Naukowo-Badawczego Konserwacji Kamienia i Szkła/Laboratorium Naukowo-Badawczego Konserwacji Kamienia [[Pracownie Konserwacji Zabytków|PP PKZ]]. W latach [[1988]]-[[1990]] członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Kadr Naukowych. Na emeryturę przeszedł w [[1996]] r., jednak nadal przez 11 lat prowadził zajęcia dydaktyczne na uczelni w ramach ½ etatu. Ponadto w latach [[1977]] i [[1979]] prowadził wykłady z [[konserwacja|konserwacji kamienia]] na międzynarodowych kursach [[UNESCO]] w [[Wenecja|Wenecji]], zaś w latach [[1989]]-[[1991]] wykładał na Fachhochschule w [[Kolonia|Kolonii]], gdzie zorganizował specjalizację konserwacji kamienia. Uczestnik licznych [[sympozjum|sympozjów]], członek szeregu stowarzyszeń i rad naukowych, m. in. jako rzeczoznawca [[Ministerstwo Kultury i Sztuki|Ministra Kultury i Sztuki]] ([[1970]]-[[2000]], PP PKZ ([[1969]]-[[1994]]) i [[UNESCO]] (od [[1971]]). Wyróżniany nagrodami i odznaczeniami państwowymi i uczelnianymi, w tym Krzyżem Kawalerski i Oficerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]. [[Nagrody i wyróżnienia Miasta Torunia|Nagroda Prezydenta Miasta Torunia]] za rok [[2001]]. Współzałożyciel i pierwszy prezes Stowarzyszenia Dziedzictwo Torunia ([[2004]]), obecnie przewodniczący Komisji Rewizyjnej.
| |||