Leon Pluciński: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, posiadającej majątek na terenie [[Wielkopolska|Wielkopolski]]. Po ukończeniu gimnazjum w Poznaniu studiował rolnictwo na uniwersytetach w [[Halle]] i [[Berlin]]ie, a po ich ukończeniu zajmował się modernizacją polskiego rolnictwa. Był także działaczem społecznym i politycznym, od 1910 był członkiem [[Liga Narodowa|Ligi Narodowej]]. Wchodził również w skład Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych oraz tajnej organizacji Obrona Narodowa. W czasie [[powstanie wielkopolskie|powstania wielkopolskiego]] zasiadał w [[Naczelna Rada Ludowa|Naczelnej Radzie Ludowej]], a potem był zastępcą [[Wojciech Korfanty|Wojciecha Korfantego]] do spraw politycznych i wojskowych. W 1919 otrzymał nominację na wiceministra w Ministerstwie ds. byłej Dzielnicy Pruskiej. Funkcję sprawował do 1920<ref name="Majchrowski">{{cytuj książkę |nazwiskoautor=Jacek Majchrowski |imię=Jacek |autor link=Jacek Majchrowski |tytuł= Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej |wydawca= [[BGW]] |miejsce= Warszawa |rok=1994 |id= |isbn= 83 7066 569 1}}</ref>.

W dniu 20 czerwca 1921, dekretem [[Naczelnik Państwa|Naczelnika Państwa]], powołany na funkcję Komisarza Generalnego RP, stanowisko objął dopiero 5 lipca 1921<ref name="Mikos">{{cytuj książkę |nazwiskoautor = Stanisław Mikos| imię = Stanisław| tytuł = Działalność Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku 1920 - 1939| wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe| miejsce = Warszawa| rok = 1971}}</ref>. Przybycie Plucińskiego do [[Wolne Miasto Gdańsk|Gdańska]] wiązało się z zaostrzeniem polityki polskiej w stosunku do tego miasta. Zaostrzenie kursu politycznego wynikało z fiaska ugodowej polityki pierwszego Komisarza [[Maciej Biesiadecki|Macieja Biesiadeckiego]], co doprowadziło do lekceważenia praw Polski przez władze Wolnego Miasta. Obywatele polscy, niezgodnie z umowami polsko-gdańskimi, byli zobligowani do meldowania się w policji gdańskiej i uzyskiwania zgody na pobyt, władze Wolnego Miasta zwlekały z przekazaniem Polsce należnych jej, po Rzeszy Niemieckiej, nieruchomości, nadto miały miejsce naruszenia polskich interesów w zakresie polityki celnej i skarbowej oraz wydalanie obywateli polskich z Gdańska<ref name="Mikos"></ref>. Zdecydowana obrona praw Polski prowadzona przez Plucińskiego, popieranego w pełni przez rząd, spotkała się z oporem władz gdańskich i wywołała liczne konflikty, których rozwiązanie leżało w gestii [[Liga Narodów|Ligi Narodów]]. Jednym z nich był konflikt o prawo witania obcych okrętów zawijających do portu przez Komisarza bez wiedzy i zgody władz Wolnego Miasta, pozytywnie dla Polski rozstrzygnięty. Część spraw spornych, przy współpracy Ligi Narodów, udało się załatwić porozumieniem polsko-gdańskim z 1 września 1923, jednak wiele zadrażnień pozostało<ref name="Mikos"></ref>.

Od 1922 Pluciński był posłem na Sejm z ramienia [[Związek Ludowo-Narodowy|Związku Ludowo-Narodowego]], przez pewien czas łączył to stanowisko ze stanowiskiem Komisarza Generalnego, jednak 1 października 1923<ref>formalnieFormalnie był Komisarzem do stycznia 1924, podczas jego nieobecności obowiązki Komisarza pełnił [[Kajetan Dzierżykraj-Morawski]]</ref> zrezygnował z funkcji w Gdańsku i poświęcił się pracy poselskiej. Uzyskał także mandat poselski do [[Sejm II kadencji (1928-1930)|Sejmu II kadencji]].