Junkers Ju 390: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m ort. styl. |
WP:SK, oznaczanie jako przejrzane po raz pierwszy |
||
Linia 1:
[[
'''Junkers Ju 390'''
W [[1942]] roku w lotnictwie [[III Rzesza|III Rzeszy]] zaistniała potrzeba posiadania samolotu zdolnego do zbombardowania celów leżących na wschodnim wybrzeżu [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] oraz prowadzenia misji rozpoznawczych na całym [[Ocean Atlantycki|
▲W [[1942]] roku w lotnictwie [[III Rzesza|III Rzeszy]] zaistniała potrzeba posiadania samolotu zdolnego do zbombardowania celów leżących na wschodnim wybrzeżu [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] oraz prowadzenia misji rozpoznawczych na całym [[Ocean Atlantycki|Atlantyk]]u. W wyniku rozpisanego konkursu zakłady Junkers zdecydowały się na zaadaptowanie już istniejącego płatowca do nowych zadań. Bazując na samolocie transportowym [[Ju 290|Ju 290 A]] zbudowano w [[Dessau-Roßlau|Dessau]] transportowy samolot dalekiego zasięgu Ju 390 V1. W odróżnieniu od pierwowzoru był on dłuższy o ponad 3 m i miał rozpiętość skrzydeł 50 m. Zamontowano w nim również dwie dodatkowe gondole silnikowe (w sumie 6 silników BMW 801D), a także dodatkową parę chowanego podwozia głównego. Służył on do badań nad różną konfiguracją wyposażenia.
Jednocześnie z pracami nad prototypem Ju 390 V1, zakłady w [[Bernburg]]u zbudowały samolot Ju 390 V2, który oblatano w połowie [[1943]] roku. Miał on stać się pierwowzorem wersji seryjnej samolotu patrolowego. Zastosowano w nim uzbrojenie obronne i radar morski [[FuG 200]] ''Hohentwiel''. Rozpoczęto również prace nad trzecim prototypem Ju 390, który miał stać się wzorcem dla bombowca Ju 390 A. Prace nad Ju 390 V3 nie zostały jednak nigdy dokończone.
{{źródła}}
Do służby został oddany tylko jeden egzemplarz samolotu. W [[styczeń|styczniu]] [[1944]] do bazy lotnictwa morskiego w [[Mont-de-Marsan]] dotarł Ju 390 V2, który posiadając ogromne zapasy paliwa był wykorzystywany do dalekodystansowych lotów patrolowych. Podczas jednego z nich być może przeleciał [[Ocean Atlantycki|Atlantyk]], zbliżył się na odległość 20 km do [[Nowy Jork|Nowego Jorku]] i zawrócił nie niepokojony przez obronę powietrzną [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]{{fakt}}. Krytycy tej teorii uważają że nie ma solidnych dowodów że ta misja miała miejsce, choć leżała w zasięgu możliwości samolotu. Według wspomnień [[Albert Speer (ojciec)|Alberta Speera]], w innej misji przeleciał nad [[Arktyka|Arktyką]] i wylądował w [[Japonia|Japonii]]. To jednak też nie jest potwierdzone. W każdym razie samolot wywarł tak duże wrażenie na Japończykach, że zakupili oni od [[Niemcy|Niemców]] licencję na będący dopiero w fazie projektu seryjny samolot Ju 390 A-1. Pod koniec [[II wojna światowa|II wojny światowej]] w [[1945]] Ju 390 V2 przydzielony został do tajnych misji transportowych, których celem było wywiezienie depozytów i dóbr III Rzeszy za granicę. W operacji o kryptonimie [[ODESSA (organizacja)|Odessa]] samolot latał do [[Norwegia|Norwegii]] i
== Dane techniczne ==
* Długość: 34,20 m
* Rozpiętość: 50,30 m
* Wysokość: 6,98 m
* Silniki: 6 silników BMW-801D
* Masa własna: 36 900 kg
* Masa startowa: 75 500 kg
* Prędkość maksymalna: 505 km/h
* Prędkość przelotowa: 430 km/h
* Zasięg działania bojowego: 9700 km
== Linki zewnętrzne ==
*
{{Niemieckie samoloty wojskowe 2WŚ}}
[[Kategoria:Niemieckie samoloty transportowe II wojny światowej]]
[[Kategoria:Niemieckie samoloty bombowe II wojny światowej]]
| |||