Naginata-dō: Różnice pomiędzy wersjami

Popularny jest też inny wariant walki - w której jedna strona walczy posługując się włócznią [[naginata]], druga natomiast bambusowym mieczem ''shinai'', stosowanym w ''kendo''. Walka rozgrywana jest w kwadratowym polu, o długości boku 12 m. Mecz trwa do 5 minut.

 

Naginata-do jest szeroko uprawiana w Japonii; już przed wojną ta sztuka walki weszła do programu edukacji fizycznej dziewcząt, jako przedmiot obowiązkowy począwszy od szkoły podstawowej. Każdego roku w całej Japonii przeprowadzane są liczne turnieje i mistrzostwa kraju. W 1990 roku powstała [http://www.naginata.org/ Międzynarodowa Federacja Naginata] (INF). W jej skład wchodzą obecnie: Stany Zjednoczone, Francja, Holandia, Belgia, Szwecja, Brazylia, Nowa Zelandia, Czechy, Australia oraz - oczywiście - Japonia. Wszechjapońska Federacja Naginata wysyła instruktorów i trenerów do tych oraz innych krajów, aby podnosić umiejętności osób ćwiczących (tzw. ''naginataka'') na coraz wyższy poziom. Już dwukrotnie - w latach 1995 i 1999 - odbyły się mistrzostwa świata w tej stosunkowo młodej, międzynarodowej konkurencji. Kolejne odbędą się w lipcu 2003 r., w San Jose (USA).

 

 

W Polsce ćwiczenia z użyciem [[naginata]] rozpoczęto w grudniu 2002 r. Obecnie zajęcia prowadzone są w kilku klubach sportowych [[kendo]], m.in. w Bielsku-Białej, Bydgoszczy, Łodzi i Poznaniu. Pierwsze ogólnopolskie zgrupowanie odbyło się w lutym 2003 r. w Międzybrodziu Żywieckim. Treningi prowadzili sensei: Andre Raboen (3 dan) z Holandii i Michał Młot (1 dan) ze Świętochłowic.

 

[[Kategoria:Japońskie sztuki walki]]